ŚWIĘTA DESPERACJA by Carter Conlon
Wy i ja żyjemy w czymś, co ja nazywam „godziną świętej desperacji.”
Nasze społeczeństwo degeneruje się bardzo szybko, a straszne przestępstwa zdarzają się tak często, że stajemy się na to obojętni. Nienormalne staje się normalne; zło staje się dobrem. Jeżeli patrzysz wokoło, może zastanawiasz się, „Jak ja pasuję do tego momentu czasu? Co Bóg może uczynić przez moje życie? A jeżeli coś ma uczynić, to dlaczego moje modlitwy, które wiem, że są zgodne z Jego Słowem, jeszcze nie zostały wysłuchane?”
By znaleźć odpowiedź na niektóre z tych pytań, popatrzmy na inny czas w historii, kiedy na naród nadeszła godzina desperacji. 1 Samuela mówi o okresie, kiedy nie było wyraźnego słowa ani wizji. Kapłaństwo, które miało reprezentować Boga, było w głębokim kompromisie (patrz 1 Sam. 2:22-24). Boży charakter, cel i zamysł, były ukryte przed ludźmi, zostawiając ich bez odpowiedzi w ich sercach: „Co dzieje się w naszym społeczeństwie? Dokąd zmierzamy?”
Ta sytuacja jest bardzo podobna do czasów, w których my żyjemy, kiedy wydaje się, jakby obecność Boża – Jego moc i zaopatrzenie, które znaliśmy w naszej historii – nagle znika. Wygląda na to, że wrogowie Boga mają teraz przewagę, dyktując nam, kiedy możemy się modlić, czego możemy uczyć nasze dzieci, co jest dobre, a co złe. W wyniku tego zaczyna się tworzyć głębokie wołanie w sercach ludzi.
Psalm 107 mówi o takich okresach świętej desperacji, które bywały w historii. Psalmista opisuje ludzi, którzy się błąkali, głodni, upadali i byli w niewoli. Był to czas naznaczony niemądrym postępowaniem z Bożą prawdą. A jednak w takich momentach desperacji ludzkość zaczyna wołać do Boga, jak to jest w naszych dniach. Jest to wołanie powstające w naszej generacji – wołanie niekoniecznie słyszane fizycznymi uszami, ale Bóg je słyszy. To tak, jak w czasie, kiedy On przyszedł do Mojżesza i powiedział, „Słyszałem krzyk ludu i przyszedłem, by ich wybawić” (patrz 2 Mojż. 3:7-8). Innymi słowy, słyszałem wzdychanie ich beznadziejności. Dzisiaj Pan słyszy wołanie tych, których marzenia się rozpadły, rodziców, których dzieci poszły na złe drogi i tych, którzy pytają, „Co się z nami stało?”
„Napatrzyłem się na niedolę ludu mojego w Egipcie…. i słyszałem krzyk (2 Mojż. 3:7).
__________Carter Colon dołączył do zespołu pastorów kościoła Times Square w 1994r. na zaproszenie pastora założyciela, Dawida Wilkersona i został wyznaczony na głównego pastora w 2001r. Mocny, współczujący przywódca, jest częstym mówcą na konferencjach Expect Chuch Leadership, prowadzonych po całym świecie przez Word Challenge.
Nasze społeczeństwo degeneruje się bardzo szybko, a straszne przestępstwa zdarzają się tak często, że stajemy się na to obojętni. Nienormalne staje się normalne; zło staje się dobrem. Jeżeli patrzysz wokoło, może zastanawiasz się, „Jak ja pasuję do tego momentu czasu? Co Bóg może uczynić przez moje życie? A jeżeli coś ma uczynić, to dlaczego moje modlitwy, które wiem, że są zgodne z Jego Słowem, jeszcze nie zostały wysłuchane?”
By znaleźć odpowiedź na niektóre z tych pytań, popatrzmy na inny czas w historii, kiedy na naród nadeszła godzina desperacji. 1 Samuela mówi o okresie, kiedy nie było wyraźnego słowa ani wizji. Kapłaństwo, które miało reprezentować Boga, było w głębokim kompromisie (patrz 1 Sam. 2:22-24). Boży charakter, cel i zamysł, były ukryte przed ludźmi, zostawiając ich bez odpowiedzi w ich sercach: „Co dzieje się w naszym społeczeństwie? Dokąd zmierzamy?”
Ta sytuacja jest bardzo podobna do czasów, w których my żyjemy, kiedy wydaje się, jakby obecność Boża – Jego moc i zaopatrzenie, które znaliśmy w naszej historii – nagle znika. Wygląda na to, że wrogowie Boga mają teraz przewagę, dyktując nam, kiedy możemy się modlić, czego możemy uczyć nasze dzieci, co jest dobre, a co złe. W wyniku tego zaczyna się tworzyć głębokie wołanie w sercach ludzi.
Psalm 107 mówi o takich okresach świętej desperacji, które bywały w historii. Psalmista opisuje ludzi, którzy się błąkali, głodni, upadali i byli w niewoli. Był to czas naznaczony niemądrym postępowaniem z Bożą prawdą. A jednak w takich momentach desperacji ludzkość zaczyna wołać do Boga, jak to jest w naszych dniach. Jest to wołanie powstające w naszej generacji – wołanie niekoniecznie słyszane fizycznymi uszami, ale Bóg je słyszy. To tak, jak w czasie, kiedy On przyszedł do Mojżesza i powiedział, „Słyszałem krzyk ludu i przyszedłem, by ich wybawić” (patrz 2 Mojż. 3:7-8). Innymi słowy, słyszałem wzdychanie ich beznadziejności. Dzisiaj Pan słyszy wołanie tych, których marzenia się rozpadły, rodziców, których dzieci poszły na złe drogi i tych, którzy pytają, „Co się z nami stało?”
„Napatrzyłem się na niedolę ludu mojego w Egipcie…. i słyszałem krzyk (2 Mojż. 3:7).
__________Carter Colon dołączył do zespołu pastorów kościoła Times Square w 1994r. na zaproszenie pastora założyciela, Dawida Wilkersona i został wyznaczony na głównego pastora w 2001r. Mocny, współczujący przywódca, jest częstym mówcą na konferencjach Expect Chuch Leadership, prowadzonych po całym świecie przez Word Challenge.