DOKOŃCZYCIEL NASZEJ WIARY by Gary Wilkerson
„Jezus, sprawca i dokończyciel naszej wiary” (Hebr. 12:2). Jest wiele rzeczy, co do których mam szczerą nadzieję, ale niektóre nie są inicjowane przez Boga. Na przykład, mam nadzieję z całego serca, że nasz kościół w Colorado Springs będzie oglądał to, jak tysiące ludzi przyjdą do Chrystusa w następnych dekadach. Bóg mi tego nie obiecał, ale ja nadal mam nadzieję i modlę się, aby On przyprowadzał zgubionych w Swoje kochające ramiona.
Wszyscy musimy być ostrożni, aby nie brać naszych nadziei za obietnice. Możemy być pewni tylko, że coś jest obietnicą, kiedy Bóg to potwierdzi poprzez Pismo, modlitwę i czasami innych chrześcijan.
Możemy słyszeć głos naszych własnych ambicji i pragnień i pomylić je z Bożym głosem. Możemy mieć nadzieję na jakieś rzeczy, włączając w to dobre rzeczy, ale pomimo tego, jak pisze Jakub, Bóg nie da nam tego, o co prosimy, gdyż zrodziło się to z naszych własnych wysiłków i ciała.
Natomiast Bóg doskonali naszą wiarę poprzez odrzucenie tych rzeczy. Mówiąc jako człowiek w średnim wieku, tak bardzo się cieszę, że Pan to robi. W wieku trzydziestu lat chciałem wiele rzeczy i cieszę się, że On mi ich nie dał. W Swojej łasce Bóg widział czego potrzebuję i nie pozwolił na rzeczy, których chciałem. Poprzez doskonalenie naszej wiary, pragnienia, które On inicjuje – te rzeczy zrodzone z Niego, a nie z nas – zaczynają wzrastać w naszych sercach.
„Wiara jest pewnością, że to czego się spodziewamy, rzeczywiście się stanie” (11:1). Kiedy Bóg oczyszcza naszą wiarę, buduje naszą ufność. Wzrastamy w poznawaniu i mówimy, „Ach tak, to jest Słowo od Pana, a tamto nie. On mi potwierdza Swoje obietnice – poprzez Pismo, modlitwę i świadectwa braci i sióstr. „Wiara zaczyna wyrównywać sprawy w nas i jak mówi Hebr.11:1, mamy ufność, że to czego się spodziewamy, naprawdę się stanie.”
Ten rodzaj wiary był doskonalony w tych, którzy są zapisani na liście Bohaterów Wiary (zobacz Hebr. 11). Według tego rozdziału, Bóg przyjął Abla nie z powodu jego godnej ofiary czci, ale z powodu jego wiary. Noe nie był polecany za to, że był kaznodzieją sprawiedliwości, ale z powodu wiary. Podobnie Mojżesz nie był chwalony za to, że był odważnym wybawcą, ale z powodu wiary.
Wszyscy musimy być ostrożni, aby nie brać naszych nadziei za obietnice. Możemy być pewni tylko, że coś jest obietnicą, kiedy Bóg to potwierdzi poprzez Pismo, modlitwę i czasami innych chrześcijan.
Możemy słyszeć głos naszych własnych ambicji i pragnień i pomylić je z Bożym głosem. Możemy mieć nadzieję na jakieś rzeczy, włączając w to dobre rzeczy, ale pomimo tego, jak pisze Jakub, Bóg nie da nam tego, o co prosimy, gdyż zrodziło się to z naszych własnych wysiłków i ciała.
Natomiast Bóg doskonali naszą wiarę poprzez odrzucenie tych rzeczy. Mówiąc jako człowiek w średnim wieku, tak bardzo się cieszę, że Pan to robi. W wieku trzydziestu lat chciałem wiele rzeczy i cieszę się, że On mi ich nie dał. W Swojej łasce Bóg widział czego potrzebuję i nie pozwolił na rzeczy, których chciałem. Poprzez doskonalenie naszej wiary, pragnienia, które On inicjuje – te rzeczy zrodzone z Niego, a nie z nas – zaczynają wzrastać w naszych sercach.
„Wiara jest pewnością, że to czego się spodziewamy, rzeczywiście się stanie” (11:1). Kiedy Bóg oczyszcza naszą wiarę, buduje naszą ufność. Wzrastamy w poznawaniu i mówimy, „Ach tak, to jest Słowo od Pana, a tamto nie. On mi potwierdza Swoje obietnice – poprzez Pismo, modlitwę i świadectwa braci i sióstr. „Wiara zaczyna wyrównywać sprawy w nas i jak mówi Hebr.11:1, mamy ufność, że to czego się spodziewamy, naprawdę się stanie.”
Ten rodzaj wiary był doskonalony w tych, którzy są zapisani na liście Bohaterów Wiary (zobacz Hebr. 11). Według tego rozdziału, Bóg przyjął Abla nie z powodu jego godnej ofiary czci, ale z powodu jego wiary. Noe nie był polecany za to, że był kaznodzieją sprawiedliwości, ale z powodu wiary. Podobnie Mojżesz nie był chwalony za to, że był odważnym wybawcą, ale z powodu wiary.