MOC DUCHA ŚWIĘTEGO

Ci, którzy szli do Górnej Izby, kochali Jezusa. Byli współczujący i kochający. Ale nie mieli jeszcze kwalifikacji, by być Jego świadkami. Potrzeba czegoś więcej, niż kochania Jezusa i współczucia dla dusz, by nadawać się na Jego świadka.

Oni uczyli się w szkole Chrystusa. Oni uzdrawiali chorych, wyganiali demony i czynili cuda. Oni widzieli Jezusa w Jego odwiecznej chwale na Górze.

Oni byli niedaleko, kiedy On pocił się krwią w modlitwie, a potem widzieli Go wiszącego na krzyżu. Widzieli Go zmartwychwstałego, widzieli pusty grób, jedli z Nim i rozmawiali z Nim w Jego chwalebnym ciele. Nawet widzieli Go odchodzącego do nieba! A mimo tego nie byli jeszcze gotowi, by być Jego świadkami.

Dlaczego Piotr nie mógł pójść do tych tłumów w Jerozolimie i natychmiast zaświadczyć o Jego zmartwychwstaniu? Czyż nie był tego świadkiem? Wydaje się, że mógłby ogłaszać, „Jezus żyje! On poszedł do nieba! Pokutujcie!”

Piotr przekazuje mocne słowa do najwyższych kapłanów: „A my jesteśmy świadkami tych rzeczy, a także Duch Święty, którego Bóg dał tym, którzy mu są posłuszni” (Dz. Ap. 5:32).

Piotr przemówił, „A gdy to usłyszeli, wpadli we wściekłość i chcieli ich zabić” (Dz. Ap. 5:33). Duch Święty przemówił również przez Piotra w dniu Pięćdziesiątnicy i wszyscy „byli poruszeni do głębi” (Dz. Ap. 2:37).

Szczepan, pełen Ducha Świętego, głosił do przywódców religijnych: „Ludzie twardego karku i opornych serc i uszu, wy zawsze sprzeciwiacie się Duchowi Świętemu, jak ojcowie wasi, tak i wy!.... A słuchając tego, wpadli we wściekłość i zgrzytali na niego zębami” (Dz. Ap. 7:51,54).

Kiedy wychodzisz z miejsca, gdzie szukałeś Boga i jesteś pełen Ducha Świętego, będziesz mógł stanąć z odwagą przed współpracownikami, rodziną i każdym innym, a twoje świadectwo sprowokuje jedną z dwóch reakcji. Albo będą wołać, „Co mam czynić aby być zbawionym?”, albo będą chcieli cię zabić! Będziesz mówił słowa, które będą przeszywać do głębi. Różnica jest w mocy Ducha Świętego.