JEDYNY SPOSÓB BY STAĆ SIĘ ŚWIĘTYM

Nie można osiągnąć świętości w oczach Bożych poprzez własne wysiłki lub siłę woli. Musimy przyjść do Niego i powiedzieć, „Panie, nie mogę dać Ci nic. Ty musisz zrobić wszystko.”

My jednak trwamy w przekonaniu, „Gdybym mógł odnieść zwycięstwo w tym jednym, ostatnim grzechu, mógłbym żyć święcie.” Dlatego bierzemy do ręki miecz silnej woli, obietnice i dobre intencje i wyruszamy, by zabić tego wroga w swoim sercu. Ale nigdy nie możemy być święci, stojąc na gruncie własnej sprawiedliwości.

Ty i ja spotykamy ten sam płonący krzew, który widział Mojżesz. Ten krzew jest typem Bożej gorliwości, przeciwnej temu, by ciało wchodziło przed Jego oblicze, jako podróbka świętości. On mówi do nas, „Nie możesz stać przede Mną na tego rodzaju cielesnym gruncie. Jest tylko jedna święta ziemia, a jest nią wiara w Mojego Syna i Jego dzieło dokonane na krzyżu.”

To jest jedyny sposób, w jaki Bóg mógł zbawić i pojednać z Sobą cały świat. Gdyby nasze uczynki wyjednały zbawienie, to tylko nieliczni mogliby być kandydatami do zbawienia – ale ja wierzę, że Chrystus umarł za wszystkich.

Możemy widzieć najgorszych złodziei, gwałcicieli, morderców, narkomanów lub alkoholików – ludzi, którzy nie mają żadnych dobrych uczynków – i zaświadczyć, „Przez pokutę i wiarę oni mogą być przedstawieni, jako sprawiedliwi w Jezusie Chrystusie.”

To jest prawdziwa, zbawiająca moc Boża. A jednak wielu chrześcijan żyje tak, jakby ich uczynki wystarczyły. W dniu sądu chcą stanąć przed Bogiem w swoim ciele, mówiąc, „popatrz na wszystko, co ja uczyniłem dla Ciebie Panie. Starałem się zachować czystość i świętość. Prorokowałem, karmiłem głodnych, uzdrawiałem chorych, wypędzałem demony. To wszystko robiłem, by się Tobie podobać!”

Ale Bóg odpowie, „Nic z tego nie uczyniłeś przez moc Mojego Ducha. Wszystko to czyniłeś w swojej sile, a Ja akceptuję sprawiedliwość tylko jednego – Mojego Syna. W tobie nie widzę Mojego Syna.”

„Ale wy dzięki niemu jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i poświęceniem, i odkupieniem, aby, jak napisano: Kto się chlubi, w Panu się chlubił” (1 Kor. 1:30-31).