MAJĄC MIŁOŚĆ
„Albowiem to jest łaska, jeśli ktoś związany w sumieniu przed Bogiem znosi utrapienie i cierpi niewinnie……On, gdy mu złorzeczono, nie odpowiadał złorzeczeniem, gdy cierpiał, nie groził, lecz poruczał sprawę temu, który sprawiedliwie sądzi” (1 Piotra 2:19,23).
Piotr opisuje, jak Jezus postępował w każdej sytuacji w życiu. Kiedy ludzie Go krzywdzili i złorzeczyli Mu, On nie odpowiadał tym samym. Kiedy chcieli się z Nim sprzeczać, On się w to nie angażował. Po prostu odchodził.
” Na to bowiem powołani jesteście, gdyż i Chrystus cierpiał za was, zostawiając wam przykład, abyście wstępowali w jego ślady” (w. 21). Piotr mówi wyraźnie: Jezus ma być naszym przykładem zachowania.
Apostoł Paweł dodaje, „Jeśli nie masz miłości – to znaczy miłości Chrystusa – jesteś niczym.” Według 1 Kor. 13, miłość oznacza okazywanie dobroci wszystkim, bez wyjątku…bez zazdrości … bez zdenerwowania… nie myśląc źle o nikim… nie ciesząc się, kiedy ktoś upadnie, nawet wróg.
Zarówno Piotr, jak i Paweł wyraźnie to podkreślają: „Nasze polecenie brzmi, że nie może być odpłacania złym za złe, ani zemsty, ani grożenia. Zamiast tego powierz wszystkie swoje zdenerwowania, obawy i gorycz Chrystusowi.”
Nasze serca mogą mówić, „Panie, to jest to, czego ja chcę.” Możemy osiągnąć kilka zwycięstw i zacząć czuć się pewnie. Potem nie wiadomo skąd, ktoś mówi lub robi coś, co wbija szpetną, niespodziewaną strzałę w nas – i znowu mamy szybki powrót gniewnych myśli. Zanim się zorientujemy, strzelamy zatrutymi strzałami w tego, kto nas zdenerwował.
Zdajemy sobie sprawę, że upadamy, chociaż bardzo się staramy – modląc się, szukając Boga, trzymając się prawdy i ciesząc się wieloma sukcesami. Kiedy nieprzyjaciel naciera jak powódź, kompletnie zawodzimy z naszych wysiłkach, by być jak Jezus.
„Biegnijmy wytrwale w wyścigu, który jest przed nami” (Hebr. 12:1). Po prosu musisz mieć cierpliwość do siebie i twojego wzrastania. Tak naprawdę, to ten bieg będzie trwał aż do powrotu Jezusa. Tak, będziesz upadał i chwiał się, ale jeżeli upadniesz, powstań i idź dalej.
Piotr opisuje, jak Jezus postępował w każdej sytuacji w życiu. Kiedy ludzie Go krzywdzili i złorzeczyli Mu, On nie odpowiadał tym samym. Kiedy chcieli się z Nim sprzeczać, On się w to nie angażował. Po prostu odchodził.
” Na to bowiem powołani jesteście, gdyż i Chrystus cierpiał za was, zostawiając wam przykład, abyście wstępowali w jego ślady” (w. 21). Piotr mówi wyraźnie: Jezus ma być naszym przykładem zachowania.
Apostoł Paweł dodaje, „Jeśli nie masz miłości – to znaczy miłości Chrystusa – jesteś niczym.” Według 1 Kor. 13, miłość oznacza okazywanie dobroci wszystkim, bez wyjątku…bez zazdrości … bez zdenerwowania… nie myśląc źle o nikim… nie ciesząc się, kiedy ktoś upadnie, nawet wróg.
Zarówno Piotr, jak i Paweł wyraźnie to podkreślają: „Nasze polecenie brzmi, że nie może być odpłacania złym za złe, ani zemsty, ani grożenia. Zamiast tego powierz wszystkie swoje zdenerwowania, obawy i gorycz Chrystusowi.”
Nasze serca mogą mówić, „Panie, to jest to, czego ja chcę.” Możemy osiągnąć kilka zwycięstw i zacząć czuć się pewnie. Potem nie wiadomo skąd, ktoś mówi lub robi coś, co wbija szpetną, niespodziewaną strzałę w nas – i znowu mamy szybki powrót gniewnych myśli. Zanim się zorientujemy, strzelamy zatrutymi strzałami w tego, kto nas zdenerwował.
Zdajemy sobie sprawę, że upadamy, chociaż bardzo się staramy – modląc się, szukając Boga, trzymając się prawdy i ciesząc się wieloma sukcesami. Kiedy nieprzyjaciel naciera jak powódź, kompletnie zawodzimy z naszych wysiłkach, by być jak Jezus.
„Biegnijmy wytrwale w wyścigu, który jest przed nami” (Hebr. 12:1). Po prosu musisz mieć cierpliwość do siebie i twojego wzrastania. Tak naprawdę, to ten bieg będzie trwał aż do powrotu Jezusa. Tak, będziesz upadał i chwiał się, ale jeżeli upadniesz, powstań i idź dalej.