SZCZEGÓLNY DZIEŃ

Wyobrażam sobie gorliwego Faryzeusza Saula na początku tego szczególnego dnia, kiedy zaświeciło mu  miłosierdzie. Prosił o audiencję u najwyższego kapłana:

„Ten młody człowiek, który prześladuje naśladowców Jezusa prosi o pozwolenie, żeby zanieść swoją krucjatę do Damaszku. Przysięga, że ich wszystkich wsadzi do więzienia. On właściwie myśli, że uda mu się zgasić ten 'ogień Jezusa.'”

Wyobraź sobie tę scenę, kiedy Saul i jego ludzie wyjeżdżają z Jerozolimy na swoją następną misję. Byli radośnie odprowadzani przez najwyższego kapłana i wszystkich uczonych w Piśmie i Faryzeuszy. Ale potem, przed wjazdem do Damaszku spada na Saula promienne światło miłosierdzia (zobacz Dz. Ap 9).

TO JEST JEZUS

W jaki sposób miłosierdzie przedstawiło się  temu zgubionemu, błądzącemu człowiekowi? Nie próbowało go upokorzyć. Nie oskarżało go. Nie próbowało go zniszczyć. Zamiast tego, w pełni spłacone miłosierdzie Pana powaliło Saula twarzą do ziemi. I przemówił do niego głos: „Saulu, Saulu, czemu Mnie prześladujesz?”

Poselstwo Chrystusa do tego zeloty było jasne: „Ty dotykasz Mnie, Saulu. Z każdym chrześcijaninem, którego uwięziłeś, uczyniłeś do Mnie.”

OBJAWIENIE I ODKUPIENIE

Saul był oszołomiony tym objawieniem. Przez jakiś czas był ślepy i był prowadzony do domu modlącego się, napełnionego Duchem człowieka w Damaszku, o imieniu Ananiasz. Tam, w małym pokoju Saul wzywał imienia Jezusa. Ananiasz odważnie wyjaśnił mu wysoki koszt miłosierdzia jakie otrzymał i powiedział mu, „Teraz Saulu będziesz cierpiał z powodu Jego Imienia.”

Z obciążonym sumieniem, Saul pewnie wracał myślami do kamieniowania Szczepana, do wielu wierzących, których wsadził do więzienia i wielu innych, których źle potraktował. Ale ten człowiek tego dnia otrzymał miłosierdzie!