MIEJSCE UPAMIĘTANIA

Jezus oświadcza, „Mój kościół jest miejscem otwartego upamiętania.” Apostoł Paweł pisze: „Blisko ciebie jest słowo, w ustach twoich i w sercu twoim; to znaczy, słowo wiary, które głosimy. Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz. Albowiem sercem wierzy się ku usprawiedliwieniu, a ustami wyznaje się ku zbawieniu. Powiada bowiem Pismo: Każdy, kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony” (Rz 10:8-11).

Mówiąc prosto, do zbawienia dochodzimy przez otwarte wyznanie i upamiętanie. Jezus powiedział, „Nie przyszedłem bowiem wzywać sprawiedliwych, lecz grzeszników do upamiętania” (Mt 9:13). Powiada, że upamiętanie: to droga do uzdrowienia i odnowienia. „Nie potrzebują zdrowi lekarza, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem wzywać do upamiętania sprawiedliwych, lecz grzesznych” (Łk 5:31-32).

Kochani, to jest dobra nowina! Jezus mówi nam, „W Moim Kościele wszyscy są uzdrawiani przez upamiętanie. Nie ma znaczenia, kim jesteś - czy złamany fizycznie, czy chory umysłowo, czy duchowo. Wszyscy muszą przyjść do Mnie w taki sam sposób. Wszyscy znajdą uzdrowienie przez upamiętanie.”

Jakie więc jest centralne przesłanie ewangelii Chrystusa? On to wyjaśnia poprzez Mateusza, Marka, Łukasza i Jana. W tych czterech ewangeliach mówi nam, „To właśnie głoszę w Moim kościele. To jest Moje przesłanie do wszystkich grzeszników.”

Najpierw, „ Przyszedł Jezus do Galilei, głosząc ewangelię Bożą. i mówiąc: Wypełnił się czas i przybliżyło się Królestwo Boże, upamiętajcie się i wierzcie ewangelii” (Mar 1:14-15).

Dla niektórych chrześcijan to może brzmieć jak dziwny język. Może odpowiedzą, „Okay, ale jak mocno Jezus głosił upamiętanie?” Łukasz odpowiada, że Jezus powiedział do słuchających, „Jeżeli się nie upamiętacie, wszyscy tak samo poginiecie” Łk 13:5).

Możesz myśleć, że Chrystusowa ewangelia o upamiętnianiu brzmi jak poniżanie. Ale Paweł mówi coś przeciwnego. Pokutujące serce przynosi prawdziwe życie: „Smutek, który jest według Boga, sprawia upamiętanie ku zbawieniu i nikt go nie żałuje” (2 Kor 7:10).