TO JEST ŚWIĘTOŚĆ
„ Co się tyczy Jego Syna Jezusa Chrystusa, naszego Pana ... Który według ducha uświęcenia został ustanowiony Synem Bożym” (Rzymian 1:3-4). Za prawdziwą świętością działa Duch. Tam gdzie jest obecność Jezusa, która działa w, albo między Jego ludem, zobaczysz w nich o wiele więcej niż posłuszeństwo, więcej niż oddzielenie od świata, więcej niż wyrzekanie się bezbożnych rzeczy. Znajdziesz ducha posłuszeństwa.
Dla tych ludzi posłuszeństwo nie jest już tylko sprawą wykonywania tego co jest dobre i unikania tego co złe. Wierzący, który tak się rozkoszuje w tym, co się Panu podoba, ma w sobie ducha, który go automatycznie pociąga do światłości. „Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światłości i nie zbliża się do światłości, aby nie ujawniono jego uczynków. Lecz kto postępuje zgodnie z prawdą, dąży do światłości, aby wyszło na jaw, że uczynki jego dokonane są w Bogu” (Jana 3:20-21).
Święty człowiek nie boi się światła Bożej obecności. Zamiast tego, zaprasza oświecające światło, ponieważ duch świętości w nim woła, „Chcę, aby wszystkie ukryte rzeczy zostały wyjawione! Chcę być tak bardzo podobny do Jezusa jak jest to możliwe dla człowieka żyjącego na tej ziemi.” Ten sługa biegnie do światła i kiedy poddaje się jej, wtedy światło obecności Chrystusa staje się dla niego prawdziwą chwałą.
Posłuchaj języka Ducha świętości dla motywacji tego ducha: „ gdyż przykazań jego przestrzegamy i czynimy to, co miłe jest przed obliczem Jego” (1 Jana 3:22). W języku greckim te słowa są bardzo mocne: „Przestrzegamy Jego przykazań z wielką radością i ekscytacją, gdyż wiemy, że to się Jemu podoba!”
Oto jak ja wierzę, że ten duch świętości działa w kościele, gdzie jest manifestowana obecność Jezusa. Po pierwsze, bracia i siostry przychodzą do twojego kościoła w zwycięstwie, z uśmiechem zwycięzcy. Składają świadectwo, „Zmieniam się! Pan wkłada w moje serce pragnienie, aby być posłuszny i chodzić bez zmazy w Jego obecności.” Kiedy jesteś świadkiem tego, twój duch się raduje i mówi w tobie: „Dzięki Bogu, jeszcze jeden sługa sprawia Mu przyjemność! Mój brat i moja siostra powodują radość w niebie!”
Twoja radość rozszerza się poza wolność, jaką cieszymy się obecnie, poza nasz ratunek z mocy diabła. Ponieważ bardziej niż wszystko inne stajemy się ciałem, które uczy się jak się Jemu podobać. Jesteśmy posłuszni nie z obowiązku, czy ze strachu, ale ponieważ wewnątrz nas mieszka duch posłuszeństwa. Rozkoszujemy się radością Chrystusa, radujemy się że Jego serce się raduje! To jest świętość.
Dla tych ludzi posłuszeństwo nie jest już tylko sprawą wykonywania tego co jest dobre i unikania tego co złe. Wierzący, który tak się rozkoszuje w tym, co się Panu podoba, ma w sobie ducha, który go automatycznie pociąga do światłości. „Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światłości i nie zbliża się do światłości, aby nie ujawniono jego uczynków. Lecz kto postępuje zgodnie z prawdą, dąży do światłości, aby wyszło na jaw, że uczynki jego dokonane są w Bogu” (Jana 3:20-21).
Święty człowiek nie boi się światła Bożej obecności. Zamiast tego, zaprasza oświecające światło, ponieważ duch świętości w nim woła, „Chcę, aby wszystkie ukryte rzeczy zostały wyjawione! Chcę być tak bardzo podobny do Jezusa jak jest to możliwe dla człowieka żyjącego na tej ziemi.” Ten sługa biegnie do światła i kiedy poddaje się jej, wtedy światło obecności Chrystusa staje się dla niego prawdziwą chwałą.
Posłuchaj języka Ducha świętości dla motywacji tego ducha: „ gdyż przykazań jego przestrzegamy i czynimy to, co miłe jest przed obliczem Jego” (1 Jana 3:22). W języku greckim te słowa są bardzo mocne: „Przestrzegamy Jego przykazań z wielką radością i ekscytacją, gdyż wiemy, że to się Jemu podoba!”
Oto jak ja wierzę, że ten duch świętości działa w kościele, gdzie jest manifestowana obecność Jezusa. Po pierwsze, bracia i siostry przychodzą do twojego kościoła w zwycięstwie, z uśmiechem zwycięzcy. Składają świadectwo, „Zmieniam się! Pan wkłada w moje serce pragnienie, aby być posłuszny i chodzić bez zmazy w Jego obecności.” Kiedy jesteś świadkiem tego, twój duch się raduje i mówi w tobie: „Dzięki Bogu, jeszcze jeden sługa sprawia Mu przyjemność! Mój brat i moja siostra powodują radość w niebie!”
Twoja radość rozszerza się poza wolność, jaką cieszymy się obecnie, poza nasz ratunek z mocy diabła. Ponieważ bardziej niż wszystko inne stajemy się ciałem, które uczy się jak się Jemu podobać. Jesteśmy posłuszni nie z obowiązku, czy ze strachu, ale ponieważ wewnątrz nas mieszka duch posłuszeństwa. Rozkoszujemy się radością Chrystusa, radujemy się że Jego serce się raduje! To jest świętość.