PRZYJMIJ BŁOGOSŁAWIEŃSTWO ŁASKI by Gary Wilkerson
Dzisiaj wielu chrześcijan postrzega swoje życie jako wagę wymiaru sprawiedliwości. Na jednej szali są wszystkie ich pobożne uczynki, a na drugiej powiększający się stos grzechów i upadków. Jeżeli uważają, że ich życie przechyla się za bardzo w kierunku upadku, to czują się przymuszeni, żeby się więcej modlić, więcej studiować Biblię, częściej chodzić do kościoła. Jednak żadna ilość dodatkowych dobrych uczynków nie może nawet wyrównać ustalonej przez nich wagi sprawiedliwości.
Niedawno oglądałem klip sceny przy okienku sprzedaży fast foodów dla kierowców. Kiedy kierowca skończył podawanie zamówienia, głos z drugiej strony pytał: „co jeszcze?” Kierowca poczuł się winny więc zamówił dodatkowe frytki. Znowu głos się odezwał: „Co jeszcze?” Zdezorientowany kierowca dodał deser. Znowu ten głos zapytał: „Co jeszcze?” Wreszcie kierowca krzyknął: „Nie, nie, nie! Żadne 'Co jeszcze'”
Jest to obraz nas, kiedy próbujemy osiągnąć Bożą sprawiedliwość. Czym więcej dokładamy własnych wysiłków, tym bliżej jesteśmy momentu, kiedy jesteśmy wreszcie zmuszeni zawołać: „Nic więcej' a potem 'dla mnie.'” Wyjaśnia to dlaczego tak wielu chrześcijan czuje się wyczerpanymi na samą myśl służenia Bogu. Paweł nazywa ich wysiłki „martwymi uczynkami” i ma na to uzasadnienie: Ich podejście nigdy nie wytworzy sprawiedliwości czy radości, a jedynie zmęczenie i nędzę. W tym nie ma życia – tylko śmierć – bo nie jest to Ewangelia Chrystusa.
Paweł pisze: „Przez grzech jednego człowieka, Adama, śmierć zapanowała nad wieloma” (Rzymian 5:17). Jeżeli śmierć kieruje twoją drogą – jeżeli nosisz ciężar ustawicznego osądzania z powodu grzechu, jeżeli nic z tego co robisz nie wystarcza – to słuchasz starego głosu natury Adama. Z tej starej natury wynika każdy cielesny wysiłek, żeby uspokoić Boga, który jest sprzeczny z twoją tożsamością w Chrystusie.
Paweł potem dodaje to w tym samym wersecie: „Jeszcze większa [niż grzech Adama] jest wspaniała Boża łaska i Jego dar usprawiedliwienia.” W jaki sposób możemy uzyskać to usprawiedliwienie? Paweł mówi nam w następnym zwrocie: „Wszyscy, którzy to otrzymują, będą żyć w zwycięstwie nad grzechem i śmiercią poprzez Tego Jezusa Chrystusa.” Jesteśmy przeznaczeni do zwycięstwa nad każdym grzechem – nie poprzez nasze własne wysiłki, ale przez Jezusa. Dlatego Chrystus zachęca nas: „Dlaczego nie weźmiesz swojej własnej wagi i nie złożysz jej u stóp krzyża? Nigdy nie chciałem, żebyś Mnie uspokajał. Powołałem cię, abyś zrobił jedną rzecz: przyjął Moje błogosławieństwo łaski.”
Niedawno oglądałem klip sceny przy okienku sprzedaży fast foodów dla kierowców. Kiedy kierowca skończył podawanie zamówienia, głos z drugiej strony pytał: „co jeszcze?” Kierowca poczuł się winny więc zamówił dodatkowe frytki. Znowu głos się odezwał: „Co jeszcze?” Zdezorientowany kierowca dodał deser. Znowu ten głos zapytał: „Co jeszcze?” Wreszcie kierowca krzyknął: „Nie, nie, nie! Żadne 'Co jeszcze'”
Jest to obraz nas, kiedy próbujemy osiągnąć Bożą sprawiedliwość. Czym więcej dokładamy własnych wysiłków, tym bliżej jesteśmy momentu, kiedy jesteśmy wreszcie zmuszeni zawołać: „Nic więcej' a potem 'dla mnie.'” Wyjaśnia to dlaczego tak wielu chrześcijan czuje się wyczerpanymi na samą myśl służenia Bogu. Paweł nazywa ich wysiłki „martwymi uczynkami” i ma na to uzasadnienie: Ich podejście nigdy nie wytworzy sprawiedliwości czy radości, a jedynie zmęczenie i nędzę. W tym nie ma życia – tylko śmierć – bo nie jest to Ewangelia Chrystusa.
Paweł pisze: „Przez grzech jednego człowieka, Adama, śmierć zapanowała nad wieloma” (Rzymian 5:17). Jeżeli śmierć kieruje twoją drogą – jeżeli nosisz ciężar ustawicznego osądzania z powodu grzechu, jeżeli nic z tego co robisz nie wystarcza – to słuchasz starego głosu natury Adama. Z tej starej natury wynika każdy cielesny wysiłek, żeby uspokoić Boga, który jest sprzeczny z twoją tożsamością w Chrystusie.
Paweł potem dodaje to w tym samym wersecie: „Jeszcze większa [niż grzech Adama] jest wspaniała Boża łaska i Jego dar usprawiedliwienia.” W jaki sposób możemy uzyskać to usprawiedliwienie? Paweł mówi nam w następnym zwrocie: „Wszyscy, którzy to otrzymują, będą żyć w zwycięstwie nad grzechem i śmiercią poprzez Tego Jezusa Chrystusa.” Jesteśmy przeznaczeni do zwycięstwa nad każdym grzechem – nie poprzez nasze własne wysiłki, ale przez Jezusa. Dlatego Chrystus zachęca nas: „Dlaczego nie weźmiesz swojej własnej wagi i nie złożysz jej u stóp krzyża? Nigdy nie chciałem, żebyś Mnie uspokajał. Powołałem cię, abyś zrobił jedną rzecz: przyjął Moje błogosławieństwo łaski.”