KSIĘGA PRAWDY
Księga Rut jest wspaniałą historią nawróconej poganki, która zdobyła serce swojego ziemskiego pana. Wierzę, że jest to historia prorocza, przesłanie, które mówi potężnie do nas dzisiaj, ponieważ my zdobywamy Chrystusa w taki sam sposób, jak Rut zdobyła Boaza.
Ale ta historia jest czymś więcej, niż historią! Paweł pisze: „A to wszystko na tamtych przyszło dla przykładu i jest napisane ku przestrodze dla nas, którzy znaleźliśmy się u kresu wieków” (1 Kor 10:11).
Historia Rut zaczyna się od słów: „Nastał głód w kraju” (Rut 1:1). Dlatego Izraelita Elimelech, jego żona Noemi i ich dwóch synów Machlon i Kilion uciekli z Judy do Moabu. Elimelech tam umarł, a dwóch synów Noemi poślubiło pogańskie żony Orpę i Rut. Oni pozostali w Moabie przez następne dziesięć lat.
Ale Moab był miejscem bałwochwalstwa – zgromadzeniem bezbożnych, siedliskiem szyderców. Sam Moab, którego imieniem nazwany był ten region, był owocem kazirodczej relacji między Lotem i jedną z jego córek. Właściwie imię Moab oznacza wszeteczeństwo. To oni zwiedli Izrael na pustyni i po tym 24.000 zmarło z powodu plagi. Bóg zabronił Izraelitom poślubiać moabskie kobiety, „Nakłonią bowiem na pewno wasze serca do swoich bogów”
(1 Krl 11:2).
W rzeczywistości duchowej to samo dzieje się, kiedy pojawia się głód Słowa Bożego: lud Boży zwraca się do świata, ulega pokusom bałwochwalstwa i łączy się z bezbożnymi. Ten rodzaj głodu pcha wierzących wszędzie, gdzie znajdą coś, co zaspokoi ich wewnętrzne potrzeby.
Dzisiaj chrześcijanie stają się zimni i odchodzą, bo nie otrzymują duchowego pokarmu. Idą do kościoła, ale tam są puste półki. Kazanie, które słyszą, jest płytkie – bez treści, bez żywej wody – tylko zabawa. Głód jest powszechny w domu Bożym!
Dlatego nasze kościoły są pokonywane przez cudzołóstwo, rozwody, muzykę rokową, niebiblijną psychologię, ewangelię New Age – a młodzi ludzie używają narkotyków i ulegają rozwiązłości. Ten głód w kościele popchnął ich do Moabu, miejsca bałwochwalstwa. Moab, to miejsce, gdzie młodzi ludzie umierają tak, jak umarli synowie Noemi!
Ale ta historia jest czymś więcej, niż historią! Paweł pisze: „A to wszystko na tamtych przyszło dla przykładu i jest napisane ku przestrodze dla nas, którzy znaleźliśmy się u kresu wieków” (1 Kor 10:11).
Historia Rut zaczyna się od słów: „Nastał głód w kraju” (Rut 1:1). Dlatego Izraelita Elimelech, jego żona Noemi i ich dwóch synów Machlon i Kilion uciekli z Judy do Moabu. Elimelech tam umarł, a dwóch synów Noemi poślubiło pogańskie żony Orpę i Rut. Oni pozostali w Moabie przez następne dziesięć lat.
Ale Moab był miejscem bałwochwalstwa – zgromadzeniem bezbożnych, siedliskiem szyderców. Sam Moab, którego imieniem nazwany był ten region, był owocem kazirodczej relacji między Lotem i jedną z jego córek. Właściwie imię Moab oznacza wszeteczeństwo. To oni zwiedli Izrael na pustyni i po tym 24.000 zmarło z powodu plagi. Bóg zabronił Izraelitom poślubiać moabskie kobiety, „Nakłonią bowiem na pewno wasze serca do swoich bogów”
(1 Krl 11:2).
W rzeczywistości duchowej to samo dzieje się, kiedy pojawia się głód Słowa Bożego: lud Boży zwraca się do świata, ulega pokusom bałwochwalstwa i łączy się z bezbożnymi. Ten rodzaj głodu pcha wierzących wszędzie, gdzie znajdą coś, co zaspokoi ich wewnętrzne potrzeby.
Dzisiaj chrześcijanie stają się zimni i odchodzą, bo nie otrzymują duchowego pokarmu. Idą do kościoła, ale tam są puste półki. Kazanie, które słyszą, jest płytkie – bez treści, bez żywej wody – tylko zabawa. Głód jest powszechny w domu Bożym!
Dlatego nasze kościoły są pokonywane przez cudzołóstwo, rozwody, muzykę rokową, niebiblijną psychologię, ewangelię New Age – a młodzi ludzie używają narkotyków i ulegają rozwiązłości. Ten głód w kościele popchnął ich do Moabu, miejsca bałwochwalstwa. Moab, to miejsce, gdzie młodzi ludzie umierają tak, jak umarli synowie Noemi!