BĘDZIEMY GO WIDZIEĆ
„Ten Jezus, który od was został wzięty w górę do nieba, tak przyjdzie, jak go widzieliście idącego do nieba” (Dz. Ap. 1:11).
Ciało z krwi i kości zostało złożone do grobu i wskrzeszone zostało ciało z krwi i kości, którego Tomasz mógł dotknąć (patrz Jan 20:26-29). Dotknął Jego rąk i włożył rękę w Jego bok. To był naprawdę człowiek – uwielbiony – który wstąpił do Ojca! Jezus nie wyparował przed nimi; On został podniesiony na obłokach, aż zniknął z ich oczu. Jakiż to musiał być niesamowity widok: Jezus lśniący w chwale – z twarzą zwróconą ku niebu – powoli wznosi się ponad nich. Apostołowie musieli upaść na kolana!
Oni widzieli całe wydarzenie, z oczami utkwionymi w Nim: „I gdy tak patrzyli uważnie, jak On się oddalał ku niebu” (1:10). Oni nawet nie mrugnęli okiem, a On zniknął! Prawdą jest, że my też będziemy przemienieni w mgnieniu oka: „Wszyscy będziemy przemienieni, w jednej chwili, w oka mgnieniu, na odgłos trąby ostatecznej” (1 Kor. 15:51-52). Paweł mówi o przemienieniu ciała, kiedy „Razem z nimi porwani będziemy w obłokach w powietrze, na spotkanie Pana” (1 Tesal 4:17). On przyjdzie szybko, nagle, a my będziemy przemienieni w ciele w momencie.
Autor Listu do Hebrajczyków mówi, że lud Boży będzie widział, jak ten dzień nadchodzi: „Nie opuszczając wspólnych zebrań naszych, … lecz dodając sobie otuchy, a to tym bardziej, im lepiej widzicie, że się ten dzień przybliża” (Hebr. 10:25). „Lecz wiemy, że gdy się objawi, będziemy do niego podobni, gdyż ujrzymy go takim, jakim jest” (1 Jan 3:2). „Oto przychodzi wśród obłoków, i ujrzy go wszelkie oko, a także ci, którzy go przebili” (Obj. 1:7). „i oglądać będą jego oblicze, a imię jego będzie na ich czołach” (Obj. 22:4). „Szczepan, będąc pełen Ducha Świętego, utkwiwszy wzrok w niebo, ujrzał chwałę Bożą i Jezusa stojącego po prawicy Bożej” (Dz. Ap. 7:55). Szczepan był typem żyjących w dniach ostatecznych – „pełen Ducha Świętego” – którzy otrzymali otwarte oczy i otwarte niebo. Będziemy widzieć Jezusa przychodzącego w chwale, ze wszystkimi świętymi aniołami i będziemy widzieć Jego chwałę!
Ciało z krwi i kości zostało złożone do grobu i wskrzeszone zostało ciało z krwi i kości, którego Tomasz mógł dotknąć (patrz Jan 20:26-29). Dotknął Jego rąk i włożył rękę w Jego bok. To był naprawdę człowiek – uwielbiony – który wstąpił do Ojca! Jezus nie wyparował przed nimi; On został podniesiony na obłokach, aż zniknął z ich oczu. Jakiż to musiał być niesamowity widok: Jezus lśniący w chwale – z twarzą zwróconą ku niebu – powoli wznosi się ponad nich. Apostołowie musieli upaść na kolana!
Oni widzieli całe wydarzenie, z oczami utkwionymi w Nim: „I gdy tak patrzyli uważnie, jak On się oddalał ku niebu” (1:10). Oni nawet nie mrugnęli okiem, a On zniknął! Prawdą jest, że my też będziemy przemienieni w mgnieniu oka: „Wszyscy będziemy przemienieni, w jednej chwili, w oka mgnieniu, na odgłos trąby ostatecznej” (1 Kor. 15:51-52). Paweł mówi o przemienieniu ciała, kiedy „Razem z nimi porwani będziemy w obłokach w powietrze, na spotkanie Pana” (1 Tesal 4:17). On przyjdzie szybko, nagle, a my będziemy przemienieni w ciele w momencie.
Autor Listu do Hebrajczyków mówi, że lud Boży będzie widział, jak ten dzień nadchodzi: „Nie opuszczając wspólnych zebrań naszych, … lecz dodając sobie otuchy, a to tym bardziej, im lepiej widzicie, że się ten dzień przybliża” (Hebr. 10:25). „Lecz wiemy, że gdy się objawi, będziemy do niego podobni, gdyż ujrzymy go takim, jakim jest” (1 Jan 3:2). „Oto przychodzi wśród obłoków, i ujrzy go wszelkie oko, a także ci, którzy go przebili” (Obj. 1:7). „i oglądać będą jego oblicze, a imię jego będzie na ich czołach” (Obj. 22:4). „Szczepan, będąc pełen Ducha Świętego, utkwiwszy wzrok w niebo, ujrzał chwałę Bożą i Jezusa stojącego po prawicy Bożej” (Dz. Ap. 7:55). Szczepan był typem żyjących w dniach ostatecznych – „pełen Ducha Świętego” – którzy otrzymali otwarte oczy i otwarte niebo. Będziemy widzieć Jezusa przychodzącego w chwale, ze wszystkimi świętymi aniołami i będziemy widzieć Jego chwałę!