WOŁANIE Z SERCA

Ja wierzę, że Boża łaskawa miłość objawia się w odpowiedzi na wołanie z serca – nie każde wołanie, ale pokorne wołanie o wybawienie. Biblia wiele mówi o takim wołaniu z serca. „W niedoli mojej wzywałem Pana i wołałem o pomoc do Boga mego. Z przybytku swego usłyszał głos mój, a wołanie moje doszło uszu jego” (Psalm 18:7).

„Wiele razy ich wybawiał, Lecz oni buntowali się w zamysłach swoich I upadali przez winy swoje. Lecz wejrzał na ich niedolę i wysłuchał ich wołania” (Psalm 106:43-44).

Możecie być pewni, że wołanie do Boga zawsze przynosi uzdrawiające słowo z nieba! Nikt nie jest zbyt grzeszny ani zbyt beznadziejny, jeżeli woła do Boga w uniżeniu. Dowodzi tego
historia grzesznego króla Manasesa! Biblia mówi, że był on jednym z najbardziej bezbożnych królów w Izraelu. „Czynił zaś to, co złe w oczach Pana.. Z powrotem pobudował
świątynki na wyżynach, które zburzył Hiskiasz, jego ojciec, wznosił też Baalowi ołtarze...oddawał pokłon całemu zastępowi niebieskiemu i służył mu.... Również swego syna oddał na
spalenie, uprawiał wróżbiarstwo i czary; i wiele złego czynił w oczach Pana” (2 Król. 21:2-6).

„Lecz Manasses zwiódł Judę i mieszkańców Jeruzalemu, tak iż postępowali gorzej niż narody, które Pan wytępił przed synami izraelskimi. Pan przemawiał do Manassesa i do jego ludu, lecz oni na to nie zważali” (2 Kron. 33:9-10).

Czy jest nadzieja dla kogoś, kto odchodzi tak daleko od Boga i jest tak opanowany przez zło i ciemność? Tak, jeżeli uniży się, wyzna i uwierzy w zwycięstwo Chrystusa na krzyżu. Manases został uwięziony w obcym kraju, związany łańcuchami. Jakiż to znamienny obraz zapłaty za grzech. Jednak w swoim utrapieniu wołał do Boga, a Bóg go wysłuchał, przebaczył mu i przywrócił mu królestwo.

„A gdy znalazł się w ucisku, błagał Pana, swojego Boga, ukorzył się bardzo przed obliczem Boga swoich ojców i modlił się do niego, a On dał się uprosić i wysłuchał jego błagania, i pozwolił mu powrócić do Jeruzalemu do swego królestwa. Wtedy Manasses poznał, że Pan jest Bogiem” (2 Kron. 33:12-13).

„Następnie usunął obcych bogów oraz posąg ze świątyni Pana i wszystkie ołtarze, które pobudował na górze świątyni Pańskiej w Jeruzalemie i kazał je wyrzucić precz poza miasto” (w. 15).

To słowo o nadziei, przebaczeniu, miłosierdziu, miłości i odnowieniu jest dla ciebie! Słuchaj Jego słowa, upamiętaj się, by być uzdrowionym i iść z Panem! Nie ma grzechu, który nie może być przebaczony – nikt nie jest za daleko, by być uzdrowionym i odnowionym.