MIEĆ DOSKONAŁE SERCE

Czy wiecie, że możliwe jest chodzenie przed Panem z doskonałym sercem? Jeżeli pragniesz Jezusa, może już próbujesz  być posłusznym temu przykazaniu Pana.

Chcę was zachęcić: to jest możliwe, bo inaczej Bóg nie dał by nam takiego wezwania. Mieć doskonałe serce, to była część życia wiary od czasu, kiedy Bóg po raz pierwszy przemówił do Abrahama: „Jam jest Bóg Wszechmogący, trwaj w społeczności ze mną i bądź doskonały!” (1 Mojż. 17:1).

W Starym Testamencie widzimy, że niektórym się to udało. Na przykład Dawid postanowił w swoim sercu, że będzie przestrzegał Bożych przykazań. Powiedział tak: „Nauczę się drogi doskonałej.... W domu swoim będę chodził w niewinności serca” (Psalm 101:2).

By pojąć zagadnienie doskonałości, musimy najpierw zrozumieć, że doskonały, to nie znaczy bezgrzeszny, ani życie bez skazy. Doskonałość w oczach Pana oznacza coś zupełnie innego. Oznacza kompletność, dojrzałość.

Greckie i hebrajskie znaczenie „doskonałości” obejmuje „prawość, bez skazy lub zmazy, być całkowicie posłusznym”. Oznacza to dokończenie tego, co zostało rozpoczęte, by dokonać całego uczynku. John Wesley nazwał to pojęcie doskonałości „stałym posłuszeństwem”. To znaczy, że doskonałe serce jest sercem posłusznym, które odpowiada szybko i całkowicie na wszystkie wezwania Pana, na Jego szepty i ostrzeżenia. Takie serce mówi cały czas, „Mów Panie, bo sługa Twój słucha. Wskaż mi drogę, a ja nią pójdę”.

Doskonałe serce woła z Dawidem, „Badaj mnie, Boże, i poznaj serce moje, Doświadcz mnie i poznaj myśli moje! I zobacz, czy nie kroczę drogą zagłady” (Psalm 139:23-24).

Bóg naprawdę sprawdza nasze serca: tak też powiedział do Jeremiasza: „Ja, Pan, badam serca” (Jeremiasz 17:10). Hebrajskie znaczenie tego zdania jest takie, „Ja przenikam, Ja dogłębnie sprawdzam”.

Doskonałe serce chce, by Duch Święty przyszedł i sprawdził wnętrze człowieka, by przyświecił w najgłębsze zakątki – by zbadał, ujawnił i wydobył wszystko, co nie jest podobne do Chrystusa. Ci, którzy ukrywają grzech, nie chcą być przekonywani, przeszukani lub doświadczani.

Doskonałe serce pragnie więcej, niż bezpieczeństwa lub przykrycia dla grzechu. Ono chce być w obecności Bożej zawsze, trwać we wspólnocie ducha. Ta wspólnota oznacza rozmowę z Panem, dzielenie słodkiej społeczności z Nim, szukanie Jego oblicza i świadomość Jego obecności.

Sprawdzanie serca przez Pana nie jest mściwe, ale odkupieńcze. Jego celem nie jest przyłapanie nas na grzechu lub potępienie nas, ale raczej przygotowanie nas na wejście do Jego świętej obecności, jako czyste naczynia. „Kto stanie na jego świętym miejscu? Kto ma czyste dłonie i niewinne serce... Ten dostąpi błogosławieństwa od Pana” (Psalm 24:3-5).