NIEDORZECZNOŚĆ WIARY
Kiedy Bóg mówi do człowieka: „Wierz” to wymaga czegoś, co wykracza poza ludzki rozum. Wiara jest czymś zupełnie nielogicznym. Już sama jej definicja jest czymś nierozsądnym. Pomyśl o tym: List do Hebrajczyków mówi, że wiara jest pewnością czegoś, czego się spodziewamy i dowodem tego co jest niewidzialne. Krótko mówiąc, jest powiedziane, że „Nie ma namacalnego powodu, ani widzialnego dowodu.” Pomimo tego mamy wierzyć.
Poruszam ten temat z ważnego powodu. Obecnie po całym świecie, mnóstwo wierzących jest przygniecionych zniechęceniem. Faktem jest, że wszyscy będziemy się nadal spotykać ze zniechęceniem w tym życiu. Jednak wierzę, że jeżeli zrozumiemy naturę wiary – jej nielogiczną, nierozumną naturę – to znajdziemy pomoc, jakiej potrzebujemy, aby przejść zwycięsko.
Pomyśl o wierze, jakiej potrzebował Noe. Żył w pokoleniu, które wymknęło się spod kontroli. Ludzkość była w okropnym stanie. Bóg nie mógł tego dłużej znosić. Wreszcie powiedział: „Dosyć! Człowiek zniszczy sam siebie – to się musi skończyć” (1 Mojż. 6).
Wyobraź sobie zakłopotanie Noego, kiedy próbował to zrozumieć. Bóg postanowił zesłać kataklizm, który zniszczy całą ziemię. Przy tym Noe usłyszał tylko tych kilka słów z nieba w tej sprawie. Miał to po prostu przyjąć przez wiarę i nic więcej na ten temat przez120lat.
Pomyśl o tym, czego wymagała od Noego wiara. Otrzymał wielkie zadanie zbudowania olbrzymiej arki, a w tym czasie musiał żyć w niebezpiecznym świecie. Musiał cały czas wierzyć, kiedy cały świat wokół niego tańczył, bawił się i tarzał w zmysłowości. Jednak Noe postępował tak, jak powiedział Bóg. Ufał słowu, które otrzymał, przez ponad jeden wiek. Pismo mówi, że za swoje posłuszeństwo „Noe stał się dziedzicem sprawiedliwości, która jest przez wiarę” (Hebr. 11:7).
W1 Mojżeszowej 12:1-4 Bóg powiedział do Abrahama: „Wstań, wyjdź i opuść swój kraj.” Na pewno Abraham się zastanawiał: „Ale dokąd, Panie?” Bóg by mu odpowiedział prosto: „Nie powiem ci. Po prostu idź.”
To nie było logiczne. Było to całkowicie nierozsądne wymaganie dla każdej myślącej osoby. Zilustruję, to zadając pytanie każdej wierzącej żonie: Wyobraź sobie, że twój mąż przychodzi do domu pewnego dnia i powiada: „Pakuj się kochanie, przeprowadzamy się.” Oczywiście chciałabyś wiedzieć dlaczego, albo gdzie, czy jak. Ale mąż ci odpowiada tylko tak: „Nie wiem. Wiem tylko, że Bóg powiedział, idź.” Nie ma uzasadnienia ani powodu dla takiego wymagania. To po prostu nie jest logiczne.
Jest to jednak dokładnie nielogiczny kierunek, w jakim poszedł Abraham. „Przez wiarę usłuchał Abraham, gdy został powołany, aby pójść na miejsce, które miał wziąć w dziedzictwo, i wyszedł, nie wiedząc, dokąd idzie” (Hebr. 11:8). Miał tylko proste słowo, które dał mu Bóg: „Idź Abrahamie, a Ja będę z tobą. Nie stanie ci się nic złego.” Wiara wymagała, żeby Abraham działał tylko na podstawie tej obietnicy i niczego więcej.
Pewnej gwiaździstej nocy Bóg powiedział do Abrahama: „Popatrz w niebo. Czy widzisz te niezliczone gwiazdy? Policz je jeżeli potrafisz. Będziesz miał tylu potomków” (zobacz1 Mojż. 15:5). Abraham chyba pokręcił głową, kiedy usłyszał te słowa. W tym czasie był on już stary i stara była jego żona Sara. Już dawno minął ten czas, kiedy mogli mieć jeszcze dziecko. Pomimo tego otrzymuje obietnicę, że stanie się ojcem wielu narodów. Jedyny dowód na jakim mógł się oprzeć było słowo z nieba: ”Ja jestem Panem” (1 Mojż. 15:7).
Ale Abraham był posłuszny. Biblia mówi o nim to samo, co o Noem: „Uwierzył Panu i zostało mu to poczytane za sprawiedliwość” (1 Mojż. 15:6). Znowu widzimy nielogiczną scenę. Pomimo tego, wiara człowieka została przemieniona w sprawiedliwość.
To, o co Bóg prosi ciebie, może wyglądać na nierozsądne. On chce, żebyśmy Mu ufali, kiedy nie daje nam żadnego znaku odpowiedzi na nasze modlitwy, kiedy sytuacja wydaje się beznadziejna i jesteśmy pewni, że wszystko skończone. „Zaufaj Mi” - mówi Pan. Nielogiczne? Tak. Ale przez wszystkie wieki Pan udowodnił, że się nigdy nie spóźnił i nigdy nie pozwoli, żeby szatan miał ostatnie słowo. Bóg zawsze przychodzi na czas w doskonałym czasie Ducha Świętego.
Poruszam ten temat z ważnego powodu. Obecnie po całym świecie, mnóstwo wierzących jest przygniecionych zniechęceniem. Faktem jest, że wszyscy będziemy się nadal spotykać ze zniechęceniem w tym życiu. Jednak wierzę, że jeżeli zrozumiemy naturę wiary – jej nielogiczną, nierozumną naturę – to znajdziemy pomoc, jakiej potrzebujemy, aby przejść zwycięsko.
Pomyśl o wierze, jakiej potrzebował Noe. Żył w pokoleniu, które wymknęło się spod kontroli. Ludzkość była w okropnym stanie. Bóg nie mógł tego dłużej znosić. Wreszcie powiedział: „Dosyć! Człowiek zniszczy sam siebie – to się musi skończyć” (1 Mojż. 6).
Wyobraź sobie zakłopotanie Noego, kiedy próbował to zrozumieć. Bóg postanowił zesłać kataklizm, który zniszczy całą ziemię. Przy tym Noe usłyszał tylko tych kilka słów z nieba w tej sprawie. Miał to po prostu przyjąć przez wiarę i nic więcej na ten temat przez120lat.
Pomyśl o tym, czego wymagała od Noego wiara. Otrzymał wielkie zadanie zbudowania olbrzymiej arki, a w tym czasie musiał żyć w niebezpiecznym świecie. Musiał cały czas wierzyć, kiedy cały świat wokół niego tańczył, bawił się i tarzał w zmysłowości. Jednak Noe postępował tak, jak powiedział Bóg. Ufał słowu, które otrzymał, przez ponad jeden wiek. Pismo mówi, że za swoje posłuszeństwo „Noe stał się dziedzicem sprawiedliwości, która jest przez wiarę” (Hebr. 11:7).
W1 Mojżeszowej 12:1-4 Bóg powiedział do Abrahama: „Wstań, wyjdź i opuść swój kraj.” Na pewno Abraham się zastanawiał: „Ale dokąd, Panie?” Bóg by mu odpowiedział prosto: „Nie powiem ci. Po prostu idź.”
To nie było logiczne. Było to całkowicie nierozsądne wymaganie dla każdej myślącej osoby. Zilustruję, to zadając pytanie każdej wierzącej żonie: Wyobraź sobie, że twój mąż przychodzi do domu pewnego dnia i powiada: „Pakuj się kochanie, przeprowadzamy się.” Oczywiście chciałabyś wiedzieć dlaczego, albo gdzie, czy jak. Ale mąż ci odpowiada tylko tak: „Nie wiem. Wiem tylko, że Bóg powiedział, idź.” Nie ma uzasadnienia ani powodu dla takiego wymagania. To po prostu nie jest logiczne.
Jest to jednak dokładnie nielogiczny kierunek, w jakim poszedł Abraham. „Przez wiarę usłuchał Abraham, gdy został powołany, aby pójść na miejsce, które miał wziąć w dziedzictwo, i wyszedł, nie wiedząc, dokąd idzie” (Hebr. 11:8). Miał tylko proste słowo, które dał mu Bóg: „Idź Abrahamie, a Ja będę z tobą. Nie stanie ci się nic złego.” Wiara wymagała, żeby Abraham działał tylko na podstawie tej obietnicy i niczego więcej.
Pewnej gwiaździstej nocy Bóg powiedział do Abrahama: „Popatrz w niebo. Czy widzisz te niezliczone gwiazdy? Policz je jeżeli potrafisz. Będziesz miał tylu potomków” (zobacz1 Mojż. 15:5). Abraham chyba pokręcił głową, kiedy usłyszał te słowa. W tym czasie był on już stary i stara była jego żona Sara. Już dawno minął ten czas, kiedy mogli mieć jeszcze dziecko. Pomimo tego otrzymuje obietnicę, że stanie się ojcem wielu narodów. Jedyny dowód na jakim mógł się oprzeć było słowo z nieba: ”Ja jestem Panem” (1 Mojż. 15:7).
Ale Abraham był posłuszny. Biblia mówi o nim to samo, co o Noem: „Uwierzył Panu i zostało mu to poczytane za sprawiedliwość” (1 Mojż. 15:6). Znowu widzimy nielogiczną scenę. Pomimo tego, wiara człowieka została przemieniona w sprawiedliwość.
To, o co Bóg prosi ciebie, może wyglądać na nierozsądne. On chce, żebyśmy Mu ufali, kiedy nie daje nam żadnego znaku odpowiedzi na nasze modlitwy, kiedy sytuacja wydaje się beznadziejna i jesteśmy pewni, że wszystko skończone. „Zaufaj Mi” - mówi Pan. Nielogiczne? Tak. Ale przez wszystkie wieki Pan udowodnił, że się nigdy nie spóźnił i nigdy nie pozwoli, żeby szatan miał ostatnie słowo. Bóg zawsze przychodzi na czas w doskonałym czasie Ducha Świętego.