STOJĄCY NA ŚRODKU

Ci, którzy postanowili żyć na środku, mają pewne cechy charakterystyczne! Charakterystyka dwóch i pół plemienia (Rubena, Gada i połowa Manasesa) jest widoczna dzisiaj w tych, którzy nie zgodzili się usunąć swoich bałwanów i umrzeć dla świata. Zdradzają ich hebrajskie imiona.

Ruben znaczy, „Syn, który widzi”! Był pierworodnym synem Jakuba, ale utracił swoje pierworodztwo, ponieważ kierowała nim pożądliwość. Jakub określił swojego syna Rubena, jako „... burzliwy, jak woda”, nie będziesz miał pierwszeństwa...” Ruben poszedł do konkubiny swojego ojca i Jakub w godzinie swojej śmierci powiedział o nim, „boś wszedł na łoże ojca swego; splugawiłeś wówczas moje posłanie, na które wszedłeś” (1 Mojż. 49:4).

Ruben kierował swoje oczy tylko na świat – jego pożądliwości, jego przyjemności. Był niestały, bo jego serce było rozdwojone i ten duch przeszedł na jego potomstwo. To było całe pokolenie przywiązane do świata i zdecydowane, by kroczyć swoimi drogami.

Gad znaczy „Fortuna lub wojsko”. Po prostu oznacza to żołnierzy z bogactwem. Mojżesz powiedział o Gadzie, „Upatrzył sobie część przednią, Gdyż tam został wyznaczony dział wodza” (5 Mojż. 33:21) To pokolenie było zewnętrznie posłuszne, „wykonując sprawiedliwość Pana”, ale siłą napędową był własny interes. Gad był pochłonięty swoimi własnymi problemami i potrzebą „zdobywania”.

Filozofia Gada była taka; Będę walczył w armii Pana, będę posłuszny i wykonam wszystko, czego Bóg ode mnie oczekuje, ale najpierw muszę zatroszczyć się o siebie. Muszę zabezpieczyć siebie i rodzinę, a potem będę wolny, by robić coś dla Pana!”

Manases znaczy „Zapomnieć, zaniedbać”. Był to pierworodny syn Józefa i powinien otrzymać pierworodztwo. Jednak nawet w dzieciństwie rozwijała się w nim przykra cecha, a Jakub widział to w Duchu. Manases pewnego dnia zapomni o drogach, którymi chodził jego ojciec Józef i zaniedba przykazania Pana.

Zauważcie te połączone cechy u chrześcijan będących zawsze na środku (pomiędzy): Niestali jak woda w duchowych przekonaniach; niedbali w sprawach Bożych; letni, podatni na pokusy, kierowani samolubnymi potrzebami; zaniedbujący Słowo Boże; nie traktujący poważnie przykazań Pańskich; dokonujący własnych wyborów, zamiast zaufać Bogu; zapominający przeszłe błogosławieństwa; nie chcą odrzucić pewnych bożków; usprawiedliwiają swoje własne decyzje; nie chcą umrzeć dla wszystkiego, co może ich zwieść!

Postanówmy, że chcemy pełni Pana. Bóg chce, byśmy weszli w miejsce odpocznienia, radości i pokoju w Duchu Świętym. To wymaga naśladowania Go „z całego serca i z całej siły”.