MOC PRZEBACZENIA

Przebaczenie, to nie jest jakiś jednorazowy akt, ale sposób życia, który ma nas doprowadzić do każdego błogosławieństwa w Chrystusie. „A Ja wam powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują, abyście byli synami Ojca waszego, który jest w niebie” (Mat. 5:44-45).

Według Jezusa, przebaczenie, to nie jest sprawa wyboru, komu chcemy przebaczyć. Nie możemy powiedzieć, „Zraniłeś mnie zbyt mocno, bym mógł ci przebaczyć”. Chrystus mówi nam, „Bo jeślibyście miłowali tylko tych, którzy was miłują, jakąż macie zapłatę? Czyż i celnicy tego nie czynią?” (5:46).

Nie ma znaczenia, przeciw komu mamy coś. Jeżeli to trzymamy, to doprowadzi do goryczy, która zatruje każdy aspekt naszego życia. Nieprzebaczenie powoduje duchowe wygłodzenie, słabość i utratę wiary,  szkodząc nie tylko nam, ale i wszystkim wokół nas.

Przez pięćdziesiąt lat mojej służby widziałem straszne zniszczenie w życiu tych, którzy nie przebaczyli. Widziałem też wspaniałą moc ducha przebaczenia. Przebaczenie przemienia życie, powodując otwarcie okien nieba. Napełnia kielich duchowych błogosławieństw obfitym pokojem, radością i odpocznieniem w Duchu Świętym. Nauka Jezusa na ten temat jest bardzo dokładna i jeżeli chcesz poruszać się w tej wspaniałej dziedzinie błogosławieństwa, to przyjmij te słowa.

„Bo jeśli odpuścicie ludziom ich przewinienia, odpuści i wam Ojciec wasz niebieski, a jeśli nie odpuścicie ludziom, i Ojciec wasz nie odpuści wam przewinień waszych” (Mat. 6:15-15). Zastanówcie się dobrze: Bóg nie dobija tu z nami targu. On nie mówi, „Ponieważ przebaczyłeś innym, to Ja ci też przebaczę”. Nie możemy sobie zapracować na Boże przebaczenie. Tylko przelana krew Chrystusa daje przebaczenie grzechu.

Chrystus raczej mówi, „Pełne wyznanie grzechu wymaga również przebaczenia innym. Jeżeli trzymasz jakieś nieprzebaczenie, to nie wyznałeś wszystkich swoich grzechów. Prawdziwa pokuta oznacza wyznanie i odrzucenie wszelkiej urazy i ukrzyżowanie każdego najmniejszego śladu goryczy w stosunku do innych. Inaczej, to nie jest pokuta.

To zgadza się z wypowiedzianym błogosławieństwem: „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” (Mat. 5:7). On mówi: Przebacz innym, byś mógł otrzymywać błogosławieństwo i cieszyć się synostwem. Bóg może wtedy dać ci dowód Jego miłości. Kiedy przebaczasz, pokazujesz światu naturę Ojca.