KONSEKWENCJE NIEWIARY

„Tak zaciążyła nad nimi ręka Pańska i do ostatniego wyginęli. … aż wymarło całe pokolenie wojowników z obozu” (5 Mojż 2:15,15). To jedne z najmocniejszych słów w biblii na temat niewiary.

Możesz powiedzieć, „Ale to nie jest język łaski. Dzisiaj Bóg tak nie traktuje niewiary.” Nieprawda. Biblia mówi dzisiaj, w okresie łaski, „Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu; kto bowiem przystępuje do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy go szukają:” (Hebr 11:6).

Ten grzech niewiary nie może być ograniczony do jednego przypadku w naszym życiu. To rozlewa się na wszystko, barwiąc i zanieczyszczając każdy szczegół naszego życia.

Niewiara Izraela nie ograniczała się do Bożej możliwości pokonania ich wrogów. Ich niewiara rozlewała się na ich zaufanie odnośnie codziennych potrzeb. Oni wątpili, czy Bóg ochroni ich dzieci. Wątpili, czy ich doprowadzi do Ziemi Obiecanej. Wątpili nawet w to, czy On jest z nimi. Dlatego Bóg im powiedział, „A wy zawróćcie i wyruszcie na pustynię … gdyż nie ma mnie wśród was” (5 Mojż 1:40,42).

Jeżeli mamy niewiarę w jednej dziedzinie, to przenosi się na inne sfery, zanieczyszczając nasze całe serce. Możemy ufać Bogu w pewnych sprawach, takich jak wierzenie, że On zbawia przez wiarę, że ma wszelką moc i że Jego Duch przebywa w nas. Ale czy ufamy Mu jeżeli chodzi o naszą przyszłość? Czy wierzymy, że On zatroszczy się o nasze zdrowie i finanse, że da nam zwycięstwo nad grzechem?

Niewiara prowadzi do grzechu domniemania. To znaczy myśleć, że wiem co jest właściwe. To arogancja mówi, „Ja znam drogę,”, ale potem postępuje po swojemu.

Jeszcze jeden grzech popełniali Izraelici w swojej niewierze. Kiedy Bóg powiedział im, by zawrócili na pustynię, nie chcieli być posłuszni. Zamiast tego przyszli do Mojżesza i powiedzieli, „Okay, zgrzeszyliśmy, ale teraz już wiemy jak ma być. Jesteśmy gotowi posłuchać Bożego polecenia i wyjść przeciw nieprzyjacielowi. Oni wzięli sprawy w swoje ręce.

Wielu wątpiących wierzących popełnia tragiczny błąd w podobny sposób: Kiedy zawiodą w sprawie wiary, zwracają się do ciała. Robią to, co uważają, że musi być zrobione, ale postępują według własnej mądrości i zdolności. Wiara odrzuca działanie w strachu i czeka, by Bóg zaczął działać. Wiara nigdy nie chce, czegoś powodować poprzez wyprzedzanie Boga.