NAJWIĘKSZE NIEBEZPIECZEŃSTWO

Największe niebezpieczeństwo nas wszystkich, to nie móc widzieć oblicza Jezusa w naszych kłopotach – zamiast tego widzimy duchy. W najgorszym momencie strachu, kiedy noc jest najciemniejsza, a sztorm najstraszniejszy, Jezus zawsze przybliża się do nas, by objawić się jako Pan potopu, Zbawiciel w czasie sztormu. „Pan zasiadł na tronie nad wodami potopu, Pan zasiadać będzie jako król na wieki” (Psalm 29:10).

W Mateusza 14 Jezus kazał uczniom wsiąść do łodzi, którą czekał sztorm. Biblia mówi, że przymusił ich, by wsiedli do łodzi. Innymi słowy, On nalegał, żeby wsiedli do łodzi, chociaż zanosiło się na burzę; łódź miała być miotana falami, jak korek. A gdzie był Jezus? On był na górze i patrzył na morze, modląc się o nich, by nie oblali testu, który nadchodził.

Później przyszedł do nich, chodząc po wodzie (patrz Mateusz 14:25) Ale ani jeden z uczniów Go nie rozpoznał! Oni nie spodziewali się Go zobaczyć na wodzie w czasie sztormu. Nawet nie spodziewali się, że może być z nimi w tej nawałnicy..

Przynajmniej jeden z uczniów powinien był zorientować się co się dzieje i powiedzieć, „Przyjaciele, Jezus powiedział, że nigdy nas nie zostawi i nie opuści. On wysłał nas w tą misję; jesteśmy w centrum Jego woli. On powiedział, że kroki sprawiedliwego są kierowane przez Niego. Popatrzcie. To jest nasz Pan! On jest tutaj! Nigdy nie byliśmy poza zasięgiem Jego wzroku!”

Należało nauczyć się tylko jednej lekcji – tylko jednej. Była to prosta lekcja, nie jakaś mistyczna, poruszająca ziemię. Jezus chciał, by Mu ufali, jako ich Panu, w każdej burzy życia. On po prostu chciał, by zachowali spokój i zaufanie, nawet w najczarniejszej godzinie doświadczenia. Jedna prosta, ale bardzo ważna lekcja!

„Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata” (Mat. 28:20).