PRZEZWYCIĘŻANIE CIEMNOŚCI
Tylko jedna rzecz zwycięża i rozprasza ciemność, a jest nią światło. Izajasz oświadczył: „Lud, który chodził w ciemności ujrzał wielką światłość” (Izajasz 9:2). Podobnie powiedział Jan: „Ta światłość świeci w ciemności, ale ciemność jej nie przemogła” (Jana 1:5).
Światło reprezentuje zrozumienie. Kiedy mówimy „widzę światło”, to mówimy: „Teraz rozumiem.” Czy widzisz co mówi Pismo? Pan chce otwierać nasze oczy nie żebyśmy widzieli zwycięskiego diabła, ale żebyśmy otrzymali nowe objawienie. Nasz Bóg posłał nam Swojego Ducha Świętego, którego moc jest większa niż wszystkie moce piekła. „Większy jest ten, który jest w was niż ten, który jest na świecie” (1 Jana 4:4).
W Księdze Objawienia czytamy o tym jak piekło wypluło szarańcze i skorpiony, które mają wielką moc. Czytamy o smokach, bestiach, stworzeniach z rogami jak też o nadchodzącym Antychryście. Nie znamy jednak znaczenia tych wszystkich stworzeń. Właściwie nie musimy ich znać. Nie musimy się martwić o Antychrysta, ani znak bestii.
W nas mieszka Duch Wszechmogącego Boga i Jego Chrystusa. Paweł oświadcza, że moc Ducha Świętego działa w nas. Inaczej mówiąc, Duch Święty żyje w nas w tej chwili.
Jak więc ten Duch Święty działa w nas w tych trudnych czasach? Jego moc jest wyzwalana tylko wtedy, kiedy przyjmujemy Go jako tego, który niesie nasze ciężary. Duch Święty został nam dany właśnie w tym celu, aby nieść nasze troski i zmartwienia. Jak możemy powiedzieć, że Go przyjęliśmy, jeżeli nie oddaliśmy Mu naszych ciężarów?
Duch Święty nie jest zamknięty w chwale, ale jest tutaj i mieszka w nas. Czeka, żeby przejąć kontrolę nad każdą sytuacją w naszym życiu, włączając w to nasze trudne doświadczenia. A więc jeżeli trwamy w strachu, rozpaczy, kwestionowaniu, pogrążaniu się coraz głębiej w niepokoju, to nie przyjęliśmy Go jako naszego pocieszyciela, pomocnika, przewodnika, ratownika i siły.
Świadectwem dla świata jest chrześcijanin, który złożył wszelki ciężar na Ducha Świętego. Tak jak Tesalończycy, człowiek wierzący widzi wszędzie ogarniające problemy, ale ma radość Pana. Ufa Duchowi Bożemu, który go pociesza i prowadzi poprzez każde doświadczenie. Ma też mocne świadectwo dla zgubionego świata, bo ma w sobie radość pomimo tego, że jest otoczony przez ciemność. Jego życie mówi temu światu: „Ten człowiek zobaczył światło.”
Światło reprezentuje zrozumienie. Kiedy mówimy „widzę światło”, to mówimy: „Teraz rozumiem.” Czy widzisz co mówi Pismo? Pan chce otwierać nasze oczy nie żebyśmy widzieli zwycięskiego diabła, ale żebyśmy otrzymali nowe objawienie. Nasz Bóg posłał nam Swojego Ducha Świętego, którego moc jest większa niż wszystkie moce piekła. „Większy jest ten, który jest w was niż ten, który jest na świecie” (1 Jana 4:4).
W Księdze Objawienia czytamy o tym jak piekło wypluło szarańcze i skorpiony, które mają wielką moc. Czytamy o smokach, bestiach, stworzeniach z rogami jak też o nadchodzącym Antychryście. Nie znamy jednak znaczenia tych wszystkich stworzeń. Właściwie nie musimy ich znać. Nie musimy się martwić o Antychrysta, ani znak bestii.
W nas mieszka Duch Wszechmogącego Boga i Jego Chrystusa. Paweł oświadcza, że moc Ducha Świętego działa w nas. Inaczej mówiąc, Duch Święty żyje w nas w tej chwili.
Jak więc ten Duch Święty działa w nas w tych trudnych czasach? Jego moc jest wyzwalana tylko wtedy, kiedy przyjmujemy Go jako tego, który niesie nasze ciężary. Duch Święty został nam dany właśnie w tym celu, aby nieść nasze troski i zmartwienia. Jak możemy powiedzieć, że Go przyjęliśmy, jeżeli nie oddaliśmy Mu naszych ciężarów?
Duch Święty nie jest zamknięty w chwale, ale jest tutaj i mieszka w nas. Czeka, żeby przejąć kontrolę nad każdą sytuacją w naszym życiu, włączając w to nasze trudne doświadczenia. A więc jeżeli trwamy w strachu, rozpaczy, kwestionowaniu, pogrążaniu się coraz głębiej w niepokoju, to nie przyjęliśmy Go jako naszego pocieszyciela, pomocnika, przewodnika, ratownika i siły.
Świadectwem dla świata jest chrześcijanin, który złożył wszelki ciężar na Ducha Świętego. Tak jak Tesalończycy, człowiek wierzący widzi wszędzie ogarniające problemy, ale ma radość Pana. Ufa Duchowi Bożemu, który go pociesza i prowadzi poprzez każde doświadczenie. Ma też mocne świadectwo dla zgubionego świata, bo ma w sobie radość pomimo tego, że jest otoczony przez ciemność. Jego życie mówi temu światu: „Ten człowiek zobaczył światło.”