BÓG JEST Z NIMI

„A widząc odwagę Piotra i Jana i wiedząc, że to ludzie nieuczeni i prości, dziwili się; poznali ich też, że byli z Jezusem” (Dz. Ap. 4:13).

 

Widzimy w Księdze Dziejów Apostolskich, że kiedy Piotr i Jan stali w oczekiwaniu na wydanie wyroku, stał też tam człowiek, który został uzdrowiony. Tam, fizycznie stał żywy dowód na to, że Piotr i Jan byli z Jezusem. Kiedy więc przełożeni synagogi spojrzeli „patrząc zaś na człowieka uzdrowionego, który stał z nimi, nie wiedzieli co odpowiedzieć” (4:14).

 

Co zrobili Piotr i Jan kiedy zostali zwolnieni? „Poszli do swoich i opowiedzieli o wszystkim, co powiedzieli do nich kapłani i starsi” (4:23).Święci w Jerozolimie uradowali się z powodu tych dwóch uczniów. Potem modlili się: „ A teraz, Panie, spójrz na pogróżki ich i dozwól sługom twoim, aby głosili z całą odwagą Słowo twoje, gdy Ty wyciągasz rękę, aby uzdrawiać i aby się działy znaki i cuda przez imię świętego Syna twego, Jezusa” (4:29-30). Modlili się tak: „Boże, dziękujemy Ci za odwagę, jaką dałeś naszym braciom. Wiemy jednak, że to jest dopiero początek. Prosimy, żebyś nam wszystkim dał odwagę do głoszenia ze świętą pewnością. Daj nam też widzialne dowody na to, że jesteś z nami.”

 

Niewątpliwie Piotr i Jan widzieli spojrzenie rezygnacji na twarzy najwyższego kapłana, kiedy uświadomił sobie, że oni byli z Jezusem. Piotr chyba mrugnął do Jana i powiedział: „Gdyby tylko oni wiedzieli. Oni tylko pamiętają, że byliśmy z Jezusem kilka tygodni temu. Nie zdają sobie sprawy z tego, że jesteśmy ze zmartwychwstałym Mistrzem cały czas. Byliśmy niedawno z Nim w Górnej Izbie. Również tego ranka byliśmy z Nim, kiedy modliliśmy się w naszej celi więziennej. A kiedy wyjdziemy stąd, to spotkamy się z Nim na nowo.”

 

To się właśnie dzieje z mężczyznami i niewiastami, którzy spędzają czas z Jezusem. Kiedy odchodzą z miejsca modlitwy, to On jest z nimi tam, gdzie idą.