DZIEŁO ŁASKI by Gary Wilkerson

Chrystus nie potrzebuje pomocy od nas w Jego dziele łaski!

Może zastanawiasz się, „”Czy ja mam jakąś rolę w dziele łaski?” Jeżeli próbujesz dodać coś do dzieła Chrystusa, to tylko to psujesz. Nie jest możliwe dodanie czegoś do Jego chwalebnej łaski z naszych łachmanów niesprawiedliwości. My nie posiadamy łaski – my ją tylko przyjmujemy. Możemy ją rozdawać, ale to jest łaska Boża, a nie nasza.

To jest to, co mówi Hebr. 10:29, że „depczemy” krew Chrystusa, kiedy próbujemy dodać coś do Bożej łaski. Wtedy ją rozwadniamy, obrażając chwalebne dzieło, którego On dokonał. Tak faktycznie, to zawsze działamy na jeden z dwóch sposobów: (1) Albo pozwalamy Bogu powiedzieć, że sami nie potrafimy i przyjmujemy całkowicie Jego łaskę; albo (2) uważamy Jego łaskę za niewystarczającą i próbujemy dodać do niej nasze wysiłki.

Możesz powiedzieć, „Gdybym w to wierzył, to bym nigdy nie robił niczego dla Boga.” Ale prawda jest odwrotna. Kiedy żyjesz w łasce Chrystusa, robisz więcej, niż kiedykolwiek – bo robisz to z radością, a nie z poczuciem ciężkiego obowiązku. Modlisz się, ponieważ kochasz Boża świętość. Studiujesz Jego Słowo nie dlatego, że tam jest lista tego, co masz dzisiaj robić, ale ponieważ jest ono źródłem życia, studnią pokoju, radości i ukierunkowania.

Mówiąc prosto, łaska daje siłę do Bożych działań. Jeżeli jesteś pożałowania godny w twoim chodzeniu z Chrystusem – jeżeli jesteś umęczony, chodzisz do kościoła bo boisz się utracić zbawienie – to znaczy, że nie doceniasz Jego łaski. Właśnie teraz On zaprasza cię ponownie, mówiąc, „Wejdź w Moje przymierze, które Ja mam z Ojcem. Ja chcę wylać Moją łaskę na ciebie i umocnić cię Moim Duchem do życia.”

Przez Niego jesteśmy w pełni oczyszczeni, mamy pokój z Bogiem i obfitość Jego łaski. Nie możemy niczego dodać do Jego dokonanego dzieła – Jego łaska jest w pełni wystarczająca. Naszą rolą jest przyjęcie tego wspaniałego daru i chodzenie w nim z radością!

„Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; nie jako rezultat uczynków, aby się kto nie chlubił” (Efezjan 2:8-9).