TWOJA WIELKA NAGRODA
Wiele głosów na świecie dzisiaj analizuje to dlaczego ludzie są tak zaniepokojeni i zamieszani. Ale jest to nic więcej jak tylko Babel sprzecznych ze sobą pomysłów. Fakt jest taki, że nikt, kto prawdziwie kocha Jezusa Chrystusa nie będzie zakłopotany przez potencjalną utratę rzeczy materialnych. Będzie raczej zaniepokojony tym, co się dzieje w sferze duchowej!
Paweł znał prawdziwą przyczynę naszego zakłopotania i zaniepokojenia i mówi na ten temat w Rzymian 7:15-19. Albowiem nie rozeznaję się w tym, co czynię; gdyż nie to czynię, co chcę, ale czego nienawidzę, to czynię. . . . Albowiem nie czynię dobrego, które chcę, tylko złe, którego nie chcę, to czynię” (Rzym. 7:15,19).
Apostoł mówi: „Okazuje się, że robię to, czego nie chcę robić. Ale na to, co chciałbym robić, w posłuszeństwie dla Boga, nie mogę znaleźć siły w sobie!
Paweł mówi tutaj w imieniu tysięcy szczerych wierzących. Są oni zakłopotani, ponieważ po prostu nie mogą znaleźć zwycięstwa nad grzechem. Chcą robić to co jest właściwe – żyć święcie i w czystości przed Panem – i nienawidzą tego grzechu, który ich tak łatwo kusi i przerywa ich społeczność z Chrystusem. Ale pomimo tego wracają do tego!
Kończy się tym, że są przygnębieni, zakłopotani i zmęczeni wołają, „Ach jaki jestem nędzny! Nie chcę już więcej tego robić. Ale wygląda na to, że jestem bezradny! Dlaczego jestem taki słaby? I jak długo będę musiał znosić tę walkę? Czy będę musiał przejść przez całe życie wylewając rzeki łez, wyznając i pokutując i znowu powracając do mojego grzechu?”
Abraham zadawał podobne pytanie Panu, kiedy nie widział uwolnienia z dylematu, w jakim był. Boża odpowiedź była taka: „ja jestem twoją tarczą i twoją wielką nagrodą” (1 Mojż. 15:1). Pan mu powiedział, „Abrahamie, Ja ci dam Siebie samego i to wszystko.. Ja będę twoim obrońcą i twoją wielką nagrodą, ponieważ Jestem kim jestem. Nie musisz się bać innego wroga tak długo, jak Ja będę twoim Bogiem!”
Paweł znał prawdziwą przyczynę naszego zakłopotania i zaniepokojenia i mówi na ten temat w Rzymian 7:15-19. Albowiem nie rozeznaję się w tym, co czynię; gdyż nie to czynię, co chcę, ale czego nienawidzę, to czynię. . . . Albowiem nie czynię dobrego, które chcę, tylko złe, którego nie chcę, to czynię” (Rzym. 7:15,19).
Apostoł mówi: „Okazuje się, że robię to, czego nie chcę robić. Ale na to, co chciałbym robić, w posłuszeństwie dla Boga, nie mogę znaleźć siły w sobie!
Paweł mówi tutaj w imieniu tysięcy szczerych wierzących. Są oni zakłopotani, ponieważ po prostu nie mogą znaleźć zwycięstwa nad grzechem. Chcą robić to co jest właściwe – żyć święcie i w czystości przed Panem – i nienawidzą tego grzechu, który ich tak łatwo kusi i przerywa ich społeczność z Chrystusem. Ale pomimo tego wracają do tego!
Kończy się tym, że są przygnębieni, zakłopotani i zmęczeni wołają, „Ach jaki jestem nędzny! Nie chcę już więcej tego robić. Ale wygląda na to, że jestem bezradny! Dlaczego jestem taki słaby? I jak długo będę musiał znosić tę walkę? Czy będę musiał przejść przez całe życie wylewając rzeki łez, wyznając i pokutując i znowu powracając do mojego grzechu?”
Abraham zadawał podobne pytanie Panu, kiedy nie widział uwolnienia z dylematu, w jakim był. Boża odpowiedź była taka: „ja jestem twoją tarczą i twoją wielką nagrodą” (1 Mojż. 15:1). Pan mu powiedział, „Abrahamie, Ja ci dam Siebie samego i to wszystko.. Ja będę twoim obrońcą i twoją wielką nagrodą, ponieważ Jestem kim jestem. Nie musisz się bać innego wroga tak długo, jak Ja będę twoim Bogiem!”