GŁODUJĄCY CHRZEŚCIJANIE
Łukasz pisze o synu marnotrawnym, „ A gdy wydał wszystko, nastał wielki głód w owym kraju i on zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł więc i przystał do jednego z obywateli owego kraju, a ten wysłał go do swej posiadłości wiejskiej, aby pasł świnie. I pragnął napełnić brzuch swój omłotem, którym karmiły się świnie, lecz nikt mu nie dawał” (Łukasz 15:14-16).
Widziałem taki głód wśród chrześcijan. Kiedyś mieli wspaniałe świadectwo łaski i miłosierdzia, ale z powodu grzechu stali się duchowymi szkieletami bez życia.
Łukasz pisze: „A wejrzawszy w siebie, rzekł: Iluż to najemników ojca mojego ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. Wstanę i pójdę do ojca mego i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciwko niebu i przeciwko tobie. Już nie jestem godzien nazywać się synem twoim, uczyń ze mnie jednego z najemników swoich” (wersety 17-19).
Ten młody marnotrawny musiał przyznać, „Nie potrafię zarządzać tym błogosławieństwem. Zgrzeszyłem przeciwko Bogu i mojej rodzinie i roztrwoniłem wszystko, co otrzymałem!”
Pokuta to coś więcej niż tylko odwrócenie się i powrót do Boga. Jest to pełne poddanie swojej woli i powrót do Boga z tym wyznaniem: „Panie, zmarnowałem swoje życie i teraz w pokorze przychodzę do Ciebie i proszę, żebyś Ty wziął moje życie i pokierował nim!” Wtedy Bóg zaczyna szczególną pracę odnowienia.
Kiedy ten syn wrócił, został całkowicie przywrócony do domu ojca – nie jako sługa, ale syn! Był gotowy poddać się swojemu ojcu i jego kierownictwu. Ponadto on pragnął osobistej społeczności ze swoim ojcem. Stracił wszelkie zainteresowania do rzeczy tego świata i był gotowy robić to, co mu kazał ojciec (zobacz wersety 2-23).
Jaka to wspaniała scena całkowitego odnowienia!
Widziałem taki głód wśród chrześcijan. Kiedyś mieli wspaniałe świadectwo łaski i miłosierdzia, ale z powodu grzechu stali się duchowymi szkieletami bez życia.
Łukasz pisze: „A wejrzawszy w siebie, rzekł: Iluż to najemników ojca mojego ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. Wstanę i pójdę do ojca mego i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciwko niebu i przeciwko tobie. Już nie jestem godzien nazywać się synem twoim, uczyń ze mnie jednego z najemników swoich” (wersety 17-19).
Ten młody marnotrawny musiał przyznać, „Nie potrafię zarządzać tym błogosławieństwem. Zgrzeszyłem przeciwko Bogu i mojej rodzinie i roztrwoniłem wszystko, co otrzymałem!”
Pokuta to coś więcej niż tylko odwrócenie się i powrót do Boga. Jest to pełne poddanie swojej woli i powrót do Boga z tym wyznaniem: „Panie, zmarnowałem swoje życie i teraz w pokorze przychodzę do Ciebie i proszę, żebyś Ty wziął moje życie i pokierował nim!” Wtedy Bóg zaczyna szczególną pracę odnowienia.
Kiedy ten syn wrócił, został całkowicie przywrócony do domu ojca – nie jako sługa, ale syn! Był gotowy poddać się swojemu ojcu i jego kierownictwu. Ponadto on pragnął osobistej społeczności ze swoim ojcem. Stracił wszelkie zainteresowania do rzeczy tego świata i był gotowy robić to, co mu kazał ojciec (zobacz wersety 2-23).
Jaka to wspaniała scena całkowitego odnowienia!