PRZESZKODZIŁO MI MOJE UBRANIE!
Pamiętam, że jako młody ewangelista, głosiłem do zgromadzenia 5.000 ludzi w Los Angeles. Co najmniej 2.000 z nich było chrześcijańskimi hipisami. Oni dopiero się nawrócili i wyszli z kultury hipisów. Wielu z nich leżało na podłodze przede mną, boso, z długimi włosami, w podartych ubraniach.
Tego wieczora ja byłem ubrany w niebieski blezer i ładny krawat, oraz w najnowsze, markowe spodnie i lśniące buty. Kiedy wszedłem na podium, zacząłem gromić te dzieciaki. Powiedziałem, „Niektórzy z was wyglądają okropnie. Ubierzcie się jakoś przyzwoicie i obetnijcie włosy, zanim przyjdziecie tu znowu jutro!”
Potem za kulisami spotkała mnie delegacja tych długowłosych, młodych, chrześcijańskich hipisów. Jeden z nich przejechał palcami po mojej modnej marynarce i powiedział, „Jaki piękny garnitur.” Potem popatrzył na mnie i powiedział, „Bracie Dawidzie, dzisiaj nie widzieliśmy Jezusa.”
„Dlaczego?” zapytałem.
Przeszkadzało nam twoje ubranie. Ja uważałem, że oni są ubrani źle, a oni uważali, że ja jestem ubrany zbyt dobrze.
Te dzieciaki nie szydziły ze mnie. Oni byli szczerzy. Oni z płaczem powiedzieli do mnie, „Wierzymy, że jesteś mężem Bożym, ale czegoś ci brakuje.” Teraz wiem, że wtedy brakowało mi miłosierdzia. Już nigdy za to nikogo nie oskarżałem. Bóg nauczył mnie twardej lekcji, która mam nadzieję pozostanie w moim sercu.
Wielu chrześcijan myśli, że wystarczy być czystym i uświęconym. Uważamy, że jest to sprawa numer jeden i że wszystko, czego nam potrzeba, to unikać zła, wyjść z tego świata i pozostać czystym. Jeżeli nie palimy, nie pijemy, nie popełniamy wszeteczeństwa i nie cudzołożymy, to uważamy się za czystych.
Nikt nie głosił mocniejszych kazań na temat świętości i czystości przez te wszystkie lata, niż ja. Według Jakuba, czystość, to sprawa pierwsza: „Ale mądrość, która jest z góry, jest przede wszystkim czysta, następnie miłująca pokój, łagodna, ustępliwa, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, nie stronnicza, nie obłudna” (Jakuba 3:17). Tak, najpierw musimy być czystymi, ale potem musi za tym iść łaska i dobroć.
Tego wieczora ja byłem ubrany w niebieski blezer i ładny krawat, oraz w najnowsze, markowe spodnie i lśniące buty. Kiedy wszedłem na podium, zacząłem gromić te dzieciaki. Powiedziałem, „Niektórzy z was wyglądają okropnie. Ubierzcie się jakoś przyzwoicie i obetnijcie włosy, zanim przyjdziecie tu znowu jutro!”
Potem za kulisami spotkała mnie delegacja tych długowłosych, młodych, chrześcijańskich hipisów. Jeden z nich przejechał palcami po mojej modnej marynarce i powiedział, „Jaki piękny garnitur.” Potem popatrzył na mnie i powiedział, „Bracie Dawidzie, dzisiaj nie widzieliśmy Jezusa.”
„Dlaczego?” zapytałem.
Przeszkadzało nam twoje ubranie. Ja uważałem, że oni są ubrani źle, a oni uważali, że ja jestem ubrany zbyt dobrze.
Te dzieciaki nie szydziły ze mnie. Oni byli szczerzy. Oni z płaczem powiedzieli do mnie, „Wierzymy, że jesteś mężem Bożym, ale czegoś ci brakuje.” Teraz wiem, że wtedy brakowało mi miłosierdzia. Już nigdy za to nikogo nie oskarżałem. Bóg nauczył mnie twardej lekcji, która mam nadzieję pozostanie w moim sercu.
Wielu chrześcijan myśli, że wystarczy być czystym i uświęconym. Uważamy, że jest to sprawa numer jeden i że wszystko, czego nam potrzeba, to unikać zła, wyjść z tego świata i pozostać czystym. Jeżeli nie palimy, nie pijemy, nie popełniamy wszeteczeństwa i nie cudzołożymy, to uważamy się za czystych.
Nikt nie głosił mocniejszych kazań na temat świętości i czystości przez te wszystkie lata, niż ja. Według Jakuba, czystość, to sprawa pierwsza: „Ale mądrość, która jest z góry, jest przede wszystkim czysta, następnie miłująca pokój, łagodna, ustępliwa, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, nie stronnicza, nie obłudna” (Jakuba 3:17). Tak, najpierw musimy być czystymi, ale potem musi za tym iść łaska i dobroć.