CO CZYNI NAS CZCICIELAMI

2 Księga Mojżeszowa 14 opisuje niesamowity moment w historii Izraela. Izraelici dopiero opuścili Egipt zgodnie z kierownictwem Bożym. Teraz goniła ich zawzięcie armia Faraona. Izraelici zostali wprowadzeni do doliny otoczonej z dwóch stron przez strome góry, a przed nimi było głębokie morze. Jeszcze o tym nie wiedzieli, ale mieli przeżyć najciemniejszą, najbardziej burzliwą noc swoich dusz. Przed nimi była noc agonii, paniki i desperacji, która wyprobuje ich do granic możliwości.

Ja wierzę, że ten fragment mówi bardzo dużo o tym, w jaki sposób Bóg przemienia ludzi w czcicieli. Żaden inny rozdział w Biblii nie demonstruje tego mocniej. Czciciele nie są kształtowani w czasie przebudzenia, w dobrych, słonecznych czasach, czy okresach zwycięstwa i zdrowia. Czciciele Boga są kształtowani podczas ciemnych, burzliwych nocy. To, w jaki sposób reagujemy na nasze burze, decyduje o tym jakimi czcicielami jesteśmy.

Hebr. 11 przedstawia nam obraz Jakuba w starości. „ Przez wiarę pobłogosławił umierający Jakub każdego z synów Józefa i skłonił się nabożnie, wsparty o wierzch swojej laski” (11:21). Dlaczego Jakub jest przedstawiony w taki sposób przed śmiercią?

Jakub wiedział, że jego życie się kończy. Dlatego widzimy go, jak udziela swojego
błogosławieństwa swoim wnukom. Co więc robi Jakub, kiedy spogląda wstecz na swoje życie? Jest pobudzony do uwielbienia. Człowiek ten nie wypowiada ani słowa, ale wspiera się na swojej lasce i jest zadziwiony tym, co Bóg mu dał. On uczcił Boga.

Jakub uczcił Boga w tym momencie, gdyż jego dusza zaznała odpocznienia. Doświadczył bez cienia wątpliwości tego, że Bóg był wierny. Teraz ten patriarcha stwierdził na koniec: „Nie miało znaczenia to jakie walki musiałem staczać. Bóg okazał się dla mnie wierny. On zawsze był wierny. Panie, Boże Wszechmogący, oddaję Ci cześć!”