ŁUPY Z DUCHOWEJ WALKI

„Ze zdobyczy wojennych i z łupów ofiarowali na utrzymanie świątyni Pana” (1 Kronik 26:27). Ten werset otwiera przed nami głęboką prawdę, która zmienia życie. Mówi on o łupach, które można zdobyć tylko w walce. Kiedy już te łupy są zdobyte, to są ofiarowane na budowę domu Bożego.

Wierzę, że jeżeli zrozumiemy tę wielką prawdę w tym wersecie, to zrozumiemy też dlaczego Pan pozwala na intensywną duchową walkę poprzez całe nasze życie. Wielu chrześcijan uważa, że kiedy już są zbawieni, to skończyły się ich walki, że życie będzie takim żeglowaniem po spokojnym morzu. Nic nie może być bardziej oddalone od prawdy. Bóg nie tylko dopuszcza takie walki, ale ma w nich chwalebny cel w naszym życiu.

Czym są te „łupy pochodzące z walki”? Łupy są to zrabowane dobra, zabrane podczas walki przez zwycięzców. Biblia najpierw wspomina łupy w 1 Mojżeszowej 14, kiedy sprzymierzeni królowie napadli na Sodomę i Gomorę. Najeźdźcy pojmali mieszkańców i splądrowali ich majątek: „Zabrali wszystkie dobra Sodomy i Gomory ... Zabrali też Lota, bratanka Abrahama” (1 Mojż. 14:11,12).

Kiedy Abraham się o tym dowiedział, że jego bratanek Lot został zabrany do niewoli, zebrał swoją armię składającą się z 318 sług i gonił wrogich królów. Pismo mówi, że dogonił najeźdźców i „pobił ich ... i sprowadził z powrotem wszystkie dobra, jak również swojego bratanka Lota i jego dobytek i kobiety i wszystkich ludzi” (14:15-16).

Wyobraźcie sobie tutaj Abrahama. Prowadził długą procesję radosnych ludzi i wozy wypełnione wszelkiego rodzaju dobrami. Na tej drodze spotkał Melchisedeka, króla Salem. Pismo mówi nam, że Abraham został pobudzony, żeby dać dziesięcinę temu królowi z całego łupu (zobacz 14:20). „ Patrzcie tedy, jak wielki jest ten, któremu nawet patriarcha Abraham dał dziesięcinę z najlepszego łupu” (Hebr. 7:4).

Tu jest zasada, którą Pan chce nam pokazać: Nasz Pan jest zainteresowany czymś więcej niż tylko tym, aby nas uczynić zwycięzcami. On chce nam dać łupy, dobra, duchowe bogactwa z naszej walki. Mamy wyjść z bitwy z wozami załadowanymi bogactwem. O tym wspomina Paweł, kiedy mówi: „Jesteśmy więcej niż zwycięzcami poprzez tego, który nas umiłował” (Rzymian 8:37, moje podkreślenie).

Dawid miał właściwe podejście do łupów zabranych w walce. Widzimy to w przepisie, jaki ustanowił aż do końca swojego życia. Dawid akurat wyznaczył swojego syna Salomona, żeby zajął jego miejsce na tronie Izraela. Teraz zebrał razem przywódców, żeby ustanowić boski porządek dotyczący utrzymania domu Bożego. Jakie środki będą wykorzystywać na to święte dzieło? „Ze zdobyczy wojennych i z łupów ofiarowali na utrzymanie świątyni Pana” (1 Kronik 26:27).

Pozwólcie, że przedstawię wam tę scenę. Po zwycięstwie wojennym Dawid brał łupy i gromadził je w obfitości: złoto, srebro, miedź, drewno, pieniądze i ta lista była bardzo długa. Miał na myśli jeden cel: żeby wykorzystać te łupy jako środki do budowy świątyni.

Kiedy Biblia mówi o utrzymaniu świątyni, to oryginalny hebrajski tekst oznacza: „naprawianie domu, wzmacnianie i scalanie tego, co zostało zbudowane.” Te środki miały na celu utrzymanie oryginalnego splendoru świątyni.

Gdzie jest dzisiaj świątynia? Składa się ona z jego ludu – ciebie, mnie, jego kościoła po całym świecie. Według Pawła, nasze ciała są świątynią Ducha Świętego. I tak jak w starożytnym Izraelu, nasz Pan nadal utrzymuje tę świątynię przy pomocy łupów zdobytych w bitwie. Dlatego nasze doświadczenia mają na celu coś więcej niż tylko nasze przetrwanie. Poprzez każdą bitwę Bóg odkłada bogactwa, środki i zaopatrzenie dla nas. On gromadzi całą skarbnicę dóbr z naszej walki. Te łupy są poświęcone na budowanie i utrzymanie jego ciała, kościoła Jezusa Chrystusa.

Pomyśl o tym: Przez wiele lat po tym jak Salomon zbudował świątynię, była ona utrzymywana w dobrym stanie przy pomocy łupów zebranych w poprzednich wojnach. Dom Boży pozostawał żywotny i piękny dlatego, że jego lud wychodził z każdego konfliktu nie tylko jako zwycięzcy, ale ubogacony w środki materialne. Widzimy tę zasadę „zaopatrzenia poprzez walkę” w całym Słowie Bożym.