ON GŁOSIŁ OPAMIĘTANIE
Jezus ogłosił, „Mój kościół jest miejscem pokuty i opamiętania”. Apostoł Paweł stwierdza, „Blisko ciebie jest słowo, w ustach twoich i w sercu twoim; to znaczy, słowo wiary, które głosimy. Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz. Albowiem sercem wierzy się ku usprawiedliwieniu, a ustami wyznaje się ku zbawieniu” (Rzym. 10:8-11).
Mówiąc prosto, dostępujemy zbawienia przez nasze otwarte wyznanie grzechu i opamiętanie. Jezus powiedział, „Nie przyszedłem bowiem wzywać sprawiedliwych, lecz grzeszników” (Mat. 9:13). Mówi, że przez pokutę jesteśmy uzdrowieni i odnowieni. „Nie potrzebują zdrowi lekarza, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem wzywać do upamiętania sprawiedliwych, lecz grzesznych” (Łuk. 5:31-32).
To jest dobra nowina. Jezus mówi nam, „W Moim kościele każdy jest uzdrawiany przez pokutę. Bez względu na to, kim jesteś – czy złamany fizycznie, chory umysłowo lub duchowo. Każdy musi przyjść do Mnie w ten sam sposób i wszyscy znajdą uzdrowienie poprzez opamiętanie.
W ilu kościołach w dalszym ciągu zapraszają ludzi ze skruszonym sercem do ołtarza modlitwy i do pokuty? Ilu pastorów przestało już nawoływać do tego najważniejszego duchowego dzieła? Ilu wierzących zatraciło już wszelkie poczucie i potrzebę wyznawania grzechów?
Jakie jest najważniejsze przesłanie Ewangelii Chrystusowej? On wyjaśnia to dokładnie we wszystkich czterech Ewangeliach. Mówi nam, „To ma być głoszone w Moim kościele. To jest Moje przesłanie do wszystkich grzeszników”.
„Jezus przyszedł do Galilei, głosząc ewangelię Bożą i mówiąc: Wypełnił się czas i przybliżyło się Królestwo Boże, upamiętajcie się i wierzcie ewangelii” (Mar. 1:14-15). To jest pierwsze, zapisane kazanie Jezusa. On głosił opamiętanie!
Dla niektórych chrześcijan to może brzmieć, jak ostry język. Mogą odpowiadać, „Dobrze, ale jak mocno Jezus głosił opamiętanie? Na to pytanie odpowiada Łukasz w swojej Ewangelii. Jezus powiedział do Swoich słuchaczy, „Jeżeli się nie upamiętacie, wszyscy tak samo poginiecie” (Łuk. 13:5).
Mówiąc prosto, dostępujemy zbawienia przez nasze otwarte wyznanie grzechu i opamiętanie. Jezus powiedział, „Nie przyszedłem bowiem wzywać sprawiedliwych, lecz grzeszników” (Mat. 9:13). Mówi, że przez pokutę jesteśmy uzdrowieni i odnowieni. „Nie potrzebują zdrowi lekarza, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem wzywać do upamiętania sprawiedliwych, lecz grzesznych” (Łuk. 5:31-32).
To jest dobra nowina. Jezus mówi nam, „W Moim kościele każdy jest uzdrawiany przez pokutę. Bez względu na to, kim jesteś – czy złamany fizycznie, chory umysłowo lub duchowo. Każdy musi przyjść do Mnie w ten sam sposób i wszyscy znajdą uzdrowienie poprzez opamiętanie.
W ilu kościołach w dalszym ciągu zapraszają ludzi ze skruszonym sercem do ołtarza modlitwy i do pokuty? Ilu pastorów przestało już nawoływać do tego najważniejszego duchowego dzieła? Ilu wierzących zatraciło już wszelkie poczucie i potrzebę wyznawania grzechów?
Jakie jest najważniejsze przesłanie Ewangelii Chrystusowej? On wyjaśnia to dokładnie we wszystkich czterech Ewangeliach. Mówi nam, „To ma być głoszone w Moim kościele. To jest Moje przesłanie do wszystkich grzeszników”.
„Jezus przyszedł do Galilei, głosząc ewangelię Bożą i mówiąc: Wypełnił się czas i przybliżyło się Królestwo Boże, upamiętajcie się i wierzcie ewangelii” (Mar. 1:14-15). To jest pierwsze, zapisane kazanie Jezusa. On głosił opamiętanie!
Dla niektórych chrześcijan to może brzmieć, jak ostry język. Mogą odpowiadać, „Dobrze, ale jak mocno Jezus głosił opamiętanie? Na to pytanie odpowiada Łukasz w swojej Ewangelii. Jezus powiedział do Swoich słuchaczy, „Jeżeli się nie upamiętacie, wszyscy tak samo poginiecie” (Łuk. 13:5).