ŚWIĘTA PEWNOŚĆ
Paweł mógł powiedzieć z zupełną ufnością do kościoła w Rzymie: „ A wiem, że idąc do was, przyjdę z pełnią błogosławieństwa Chrystusowego” (Rzymian 15:29). On miał świętą pewność na swojej drodze z Chrystusem. Powiedział: „Przy tym sam usilnie staram się o to, abym wobec Boga i ludzi miał zawsze czyste sumienie” (Dz. Ap. 24:16).
Paweł w gruncie rzeczy mówił:”Moje życie jest otwartą księgą przed Panem. W moim sercu nie ma ukrytego grzechu i On nie prowadzi ze mną sporu. Jego błogosławieństwo dla mnie jest ustawicznym przepływem objawienia, więc kiedy wam głoszę, to nie słyszycie słów człowieka. Nie wygłaszam martwego kazania, pełnego sprytnej teologii. To co słyszycie, są to słowa z Bożego serca dla was.”
Pełnia błogosławieństw Chrystusowych ma niewiele wspólnego z dobrami materialnymi. Oczywiście, wszelkie dobre zdrowie i ziemskie zasoby muszą być postrzegane jako błogosławieństwa z łaskawej ręki Boga. Ale Paweł mówi tu o czymś dużo większym. Greckie słowo użyte tu przez niego oznacza „Boże zalecenie.”
Krótko mówiąc, błogosławieństwo Chrystusowe oznacza życie, które podoba się Panu. Jest to takie wewnętrzne poświadczenie przez Ducha Świętego, że kiedy Bóg patrzy na twoje życie, mówi: „Jestem z ciebie zadowolony, Mój synu, córko. Między nami nie stoi nic, co mogło by przeszkodzić w naszej społeczności i relacji.
Autor Listu do Hebrajczyków podsumowuje pełnię błogosławieństwa Chrystusowego w taki sposób: „ A Bóg pokoju, który przez krew przymierza wiecznego wywiódł spośród umarłych wielkiego pasterza owiec, Pana naszego Jezusa, niech was wyposaży we wszystko dobre, abyście spełnili wolę jego, sprawując w nas to, co miłe jest w oczach Jego, przez Jezusa Chrystusa, któremu niech będzie chwała na wieki wieków” (Hebr. 13:2-21).
Ja bardzo lubię przebywać z ludźmi, którzy prowadzą takie życie chrześcijańskie. Wokół nich jest taka woń przebywania z Jezusem. Tak jak Paweł, ci święci mają święte niezadowolenie z tego życia; pragnienie, żeby być w obecności Chrystusa; pragnienie, aby osiągać coraz więcej intymności z Nim. Dużo mówią o Jezusie i okazują Jego miłość i świętość.
Paweł w gruncie rzeczy mówił:”Moje życie jest otwartą księgą przed Panem. W moim sercu nie ma ukrytego grzechu i On nie prowadzi ze mną sporu. Jego błogosławieństwo dla mnie jest ustawicznym przepływem objawienia, więc kiedy wam głoszę, to nie słyszycie słów człowieka. Nie wygłaszam martwego kazania, pełnego sprytnej teologii. To co słyszycie, są to słowa z Bożego serca dla was.”
Pełnia błogosławieństw Chrystusowych ma niewiele wspólnego z dobrami materialnymi. Oczywiście, wszelkie dobre zdrowie i ziemskie zasoby muszą być postrzegane jako błogosławieństwa z łaskawej ręki Boga. Ale Paweł mówi tu o czymś dużo większym. Greckie słowo użyte tu przez niego oznacza „Boże zalecenie.”
Krótko mówiąc, błogosławieństwo Chrystusowe oznacza życie, które podoba się Panu. Jest to takie wewnętrzne poświadczenie przez Ducha Świętego, że kiedy Bóg patrzy na twoje życie, mówi: „Jestem z ciebie zadowolony, Mój synu, córko. Między nami nie stoi nic, co mogło by przeszkodzić w naszej społeczności i relacji.
Autor Listu do Hebrajczyków podsumowuje pełnię błogosławieństwa Chrystusowego w taki sposób: „ A Bóg pokoju, który przez krew przymierza wiecznego wywiódł spośród umarłych wielkiego pasterza owiec, Pana naszego Jezusa, niech was wyposaży we wszystko dobre, abyście spełnili wolę jego, sprawując w nas to, co miłe jest w oczach Jego, przez Jezusa Chrystusa, któremu niech będzie chwała na wieki wieków” (Hebr. 13:2-21).
Ja bardzo lubię przebywać z ludźmi, którzy prowadzą takie życie chrześcijańskie. Wokół nich jest taka woń przebywania z Jezusem. Tak jak Paweł, ci święci mają święte niezadowolenie z tego życia; pragnienie, żeby być w obecności Chrystusa; pragnienie, aby osiągać coraz więcej intymności z Nim. Dużo mówią o Jezusie i okazują Jego miłość i świętość.