UCHWYCIĆ SIĘ NOWEGO PRZYMIERZA by Gary Wilkerson
„ Nie naruszę przymierza mego I nie zmienię słowa ust moich” (Psalm 89:35). Określenie „przymierze” jest integralną częścią chrześcijańskiej wiary. Ale ja nigdy nie słyszałem kaznodziei, czy nauczyciela, który by wystarczająco opisał znaczenie „przymierza” w życiu chrześcijanina. Sama Biblia jest podzielona na dwa Przymierza (czy Testamenty), Stary i Nowy. Poprzez Stary Testament Bóg wiele razy zawierał z ludźmi przymierze. O czym mówią te wszystkie przymierza? A jeszcze ważniejsze jest to, co one mają wspólnego z nami dzisiaj?
Przymierze jest to umowa albo zobowiązanie pomiędzy dwoma lub więcej stronami, tak jak kontrakt. Zawiera on warunki i obowiązki, jakie każda ze stron musi spełnić, żeby wypełnić umowę. Takie przymierza są prawnie wiążące i kiedy zostaną podpisane, to każda ze stron może być pociągnięta do odpowiedzialności za nie wywiązanie się z odnoszących się do niej warunków.
Tworząc Nowe Przymierze, Bóg wystawia na widok publiczny Swoją zdumiewającą miłość do rodzaju ludzkiego. Jednak kościół był ślepy na tę niesamowitą naukę przez wieki. Jako młody chrześcijanin byłem uczony, że „teologia przymierza”, skupiająca się na Nowym Przymierzu była nauką rozwiązłą. Główną myślą było to, że Nowe Przymierze jest tak cudownie wyzwalające, że ludzie mogą to niewłaściwie wykorzystywać i angażować się w rozwiązły styl życia.
Ale czym więcej rozumiem Nowe Przymierze, tym bardziej jestem przekonany, że potrzebujemy jego zapewnienia w tych złych dniach ostatecznych. Jego obietnice mają moc, żeby wyzwolić w Bożym kościele wszelką zwycięską siłę, jakiej potrzebujemy, aby być więcej niż zwycięzcami w każdej sytuacji.
Nowe Przymierze jest to formalny kontrakt pomiędzy Ojcem i Synem. I dzisiaj, my, jako dziedzice duchowego Izraela jesteśmy wprowadzani do tego przymierza przez wiarę. „Teraz zaś objął o tyle znakomitszą służbę, o ile lepszego przymierza jest pośrednikiem, które ustanowione zostało w oparciu o lepsze obietnice” (Hebr. 8:6).
„ Na wieki zachowam dla niego łaskę swoją, a przymierze moje z nim nie wzruszy się” (Psalm 89:29).
Przymierze jest to umowa albo zobowiązanie pomiędzy dwoma lub więcej stronami, tak jak kontrakt. Zawiera on warunki i obowiązki, jakie każda ze stron musi spełnić, żeby wypełnić umowę. Takie przymierza są prawnie wiążące i kiedy zostaną podpisane, to każda ze stron może być pociągnięta do odpowiedzialności za nie wywiązanie się z odnoszących się do niej warunków.
Tworząc Nowe Przymierze, Bóg wystawia na widok publiczny Swoją zdumiewającą miłość do rodzaju ludzkiego. Jednak kościół był ślepy na tę niesamowitą naukę przez wieki. Jako młody chrześcijanin byłem uczony, że „teologia przymierza”, skupiająca się na Nowym Przymierzu była nauką rozwiązłą. Główną myślą było to, że Nowe Przymierze jest tak cudownie wyzwalające, że ludzie mogą to niewłaściwie wykorzystywać i angażować się w rozwiązły styl życia.
Ale czym więcej rozumiem Nowe Przymierze, tym bardziej jestem przekonany, że potrzebujemy jego zapewnienia w tych złych dniach ostatecznych. Jego obietnice mają moc, żeby wyzwolić w Bożym kościele wszelką zwycięską siłę, jakiej potrzebujemy, aby być więcej niż zwycięzcami w każdej sytuacji.
Nowe Przymierze jest to formalny kontrakt pomiędzy Ojcem i Synem. I dzisiaj, my, jako dziedzice duchowego Izraela jesteśmy wprowadzani do tego przymierza przez wiarę. „Teraz zaś objął o tyle znakomitszą służbę, o ile lepszego przymierza jest pośrednikiem, które ustanowione zostało w oparciu o lepsze obietnice” (Hebr. 8:6).
„ Na wieki zachowam dla niego łaskę swoją, a przymierze moje z nim nie wzruszy się” (Psalm 89:29).