TAK WIELKIE ZBAWIENIE by Gary Wilkerson

„Dlatego musimy tym baczniejszą zwracać uwagę na to, co słyszeliśmy, abyśmy czasem nie zboczyli z drogi. Bo jeśli słowo wypowiedziane przez aniołów było nienaruszalne, a wszelkie przestępstwo i nieposłuszeństwo spotkało się ze słuszną odpłatą, to jakże my ujdziemy cało, jeżeli zlekceważymy tak wielkie zbawienie? (Hbr 2:1-3)

Zakon, który Bóg dał człowiekowi „był nienaruszalny.” Ale to wygląda na paradoks. Jeżeli tego prawa nikt nie mógł spełnić, jak mogło ono być nienaruszalne? Po pierwsze, to prawo nigdy nie miało być drogą do zbawienia; ono miało nam pokazać potrzebę zbawienia. I zakon niezmiennie to robił. Ale raz za razem Pismo pokazuje, jak bardzo człowiek zawiódł w przestrzeganiu Bożego prawa.

Zauważcie coś jeszcze w tym miejscu. Jeszcze raz autor używa słowa „wielkie”, by opisać to, co Jezus uczynił. Chrystus zawarł doskonałe przymierze z Ojcem i ono zapewnia „tak wielkie zbawienie” (2:3). Mówimy o czymś nienaruszalnym! Chrystusowy dar zbawienia uwolnił nas od zakonu grzechu i śmierci i on ma działać w naszym życiu. Ponadto Nowe Przymierze łaski jest mocą Bożą, która działa w naszym życiu. To daje nam siłę, by wykonywać Jego polecenia w Jego sile, a nie naszej własnej. „Bóg poręczył je również….. darami Ducha Świętego według swojej woli” (2:4).

Dlaczego ktokolwiek miałby lekceważyć tak wielki dar zbawienia? Oto dlaczego: Jesteśmy przyzwyczajeni, by na przepisy prawa reagować uczynkami. Nawet w sferze wiary mamy tendencję by wracać do uczynków. Mentalnie zgadzamy się, że jesteśmy zbawieni z łaski, ale wewnętrznie wielu z nas dalej wierzy, że uczynki są sposobem na zapewnienie sobie Bożych błogosławieństw.

Nasze umysły są kształtowane od dzieciństwa i kiedy zawodzimy, wracamy do uczynków zakonu. W każdym domu są podstawowe zasady: Sprzątaj swój pokój; pomóż posprzątać po obiedzie. Są to zasady oparte na nagradzaniu i karaniu i większość rodziców używa ich, by zachować równowagę.

Ten system może działać dobrze w życiu rodziny, ale nie w życiu Królestwa. Ale ponieważ większość z nas tak była wychowywana, wiele lat później tak patrzymy na życie. Jeżeli zawodzimy w czymkolwiek, naszym refleksem jest powracanie do uczynków.

Uczynki nigdy nie zapewnią tego, co tylko krzyż może dać, ani nie dodają nic do świętości naszego życia. Uczynki, które są naprawdę święte, są rezultatem Bożej łaski. One są czynione z wdzięczności, z radością i wiernością, ponieważ otrzymaliśmy „tak wielkie zbawienie.”